Vikan - 31.10.1963, Page 63

væri i dálítið slæmum liani í
augnablikinu,“ sagði kaupsýslu-
maðurinn. „Ég held að við för-
um hérna út um hakdyrnar,
komum okkur inn i bilinn og
skreppum austur á Mývatns-
öræfi — luin eltir okkur varla
þangað.“
„Ekki það,“ sagði sálfræðing-
urinn. „Þá þekkirðu Betu illa!“
Þau stóðu á fætur og þustu
fram í eldhúsið; var það mjög
um sama leyti og Ijóshærður,
bústinn kvenmaður, hvass á svip,
kom inn um aðaldyrnar.
Sigtryggur Háfells sagði nokk-
ur orð við stúlkuna, er hafði
afgreitt þau, fékk henni stóran
seðil, og síðan flýttu þau sér
út. Þau komust inn í bílinn, án
þess að nokkuð sögulegt gerð-
ist og óku af stað á fleygiferð.
Enn var veðrið fagurt, sól-
skin og blíða, blá festing yfir,
norðlenzkur unaðsdagur um
sumar. En þau gáfu sér ekki
tíma til að nema staðar, fyrr
en þau konm austarlega á ör-
æfin, þar sem vel sást yfir far-
inn veg. Þar áðu þau um stund,
og fengu sér kokktail; höfðu nú
allir beztu lyst á honum, nema
þeir Bergur og Árni.
Framhald í nœsta blaöi.
Á NÆTURGÖNGU MEÐ
GIDEON HAUSNER
Framhald af bls. 34.
af því að þau eiga ekki tilkall
til mannlegs réttar.
Hann getur unnað konu sinni,
matazt glaður með börnum sín-
um, hvað sem liður veinandi kös-
inni í gasklefunum og hvæsandi
súg líkbrennsluofnanna. Hann
getur orðið jafn lireykinn og
stoltur af bættum vinnuaðferðum
og auknum afköstum eins og for-
stjóri í skipasmiðastöð.
Stóriðjumorðingi i broti Adolfs
Eichmanns getur einskis iðrazt á
meðan honum tekst að halda í
lýgina sína. Eina sök, sem hann
megnar að skynja er sú, ef eitt-
hvert þeirra kvikinda skyldi
sleppa lifandi, sem lionum ber að
tortíma. Skiljið þér þetta? Hann
getur aðeins beðið ósigur, en ekki
gert rangt. — í þetta sinn beið
hann ósigur.
Ég skildi það. Og mér var allt
i einu orðið hrollkalt, því ég skildi
það um leið, að skelfilegasti böl-
valdur jarðarinnar er tortým-
andinn sem ekki getur gert rangt
— svartur, rauður, brúnn — alltaf
hinn sami.
Við gengum þöglir um stund.
— Og svo lauk þessu máli, sagði
ég nánast til að segja eittlivað.
— Já, svo lauk þessu máli. í
svona máli er ekkert skynsamlegt
lilutfall til milli misgerðar og
refsingar, milli afbrots og afplán-
unar. Dauði Adolfs Eichmanns
hefndi einskis og bætti ekkert.
Hann var aðeins dómur að lög-
STAFRÓF HEIMILISSTJÓRNAR VERÐUR AD LÆRAST
DÆMID ER AUDREIKNAD
ÚTKOMAN ER BETRI ÁRAN6UR
Mffl PERLU ÞVOTTADUFII
Þegar þér hafiö einu sinni þvegið meö PERLU komizt þér aö raun um, hve þvotturinn getur orðiö
hvítur og hreínn. PERLA hefur sérstakan eiginieika, sem gerir þvottinn mjailhvítan og gefur honum
nýjan, skýnandi blæ sem hvergi á sinn líka. PERLA er mjög notadrjúg. PERLA fer sérstakiega vel
meö þvottinn og PERLA léttir yður störfin. Kaupið PERLU í dag og gleymið ekki, aö meö PERLU
fáið þér hvítari þvott, með minna erfiði.
$

um og fullnæging dóms.
■— En óhjákvæmilegur?
— Misgerð sumra manna er
slík, að jörðin fær ekki borið
hana. og hún spýr yfirtroðslu-
manninum af vörum sér.
Þögn.
— Þér eruð ennþá tiltölulega
ungur maður. Og fyrrverandi
saksóknari ríkisins. Hví fyrrver-
andi?
Hann brosti, brosti sínu dular-
fulla, hæverska brosi.
— Það getur hent yður i spor-
um saksóknara, að þér ákveðið að
krefjast aldrei framar lifs manns
úr hendi dómara. Saksóknari get-
ur alltaf átt á liættu að þurfa að
gera það. Er þetta nóg svar?
— Fullkomlega.
Við kvöddumst.
Þarna gekk hann á brott í
vörmu rökkri næturinnar. og ég
fann að ég niundi aldrei gleyma
honum. Gekk eftir mannauðri
götu og uppi í myrkrum himins-
ins tindruðu stjörnurnar yfir
Jerúsalem. Og allt autt í kring
um mig, helgikyrrð, eins og Jerú-
salem ein borga getur átt hana
til í öllum sínum glymjandi ys
— með allar sínar blóðugu minn-
ingar.
í UNDIRHEIMUM.
Framhald af bls. 31.
sagt að enginn mætti halda á
þessum hlutum, nema hann.
Og þá varð hann að fara með.
• " 63
VIKAN 44. tW.