Vikan - 04.12.1969, Síða 24

Hann fór og- spurði hina jólasveinana, hvort þeir vildu leika sér við
hann, en þeir voru allir að hjálpa jólasveinapabba að smíða leik-
föng fyrir jólin.
Barnasaga eftir
Ingibjörgu Jónsdóttur
Teikningar: Baltasar
Þessi saga gerist í jóla-
landinu og þar er nú fagurt
um að litast. Á hverju kvöldi
blika stjörnurnar á himnin-
um og tunglið varpar silfur-
gliti á svellin og það glamp-
ar á fönnina á hæðunum.
Litlu jólasveinarnir, sem
lijálpa jólasveinapabba og
jólasveinamömmu alla daga
við að búa til gjafirnar handa
börnunum, eiga frí á kvöld-
in og þá ná þeir í sleðana
sína og renna sér liratt nið-
ur brekkurnar eða stökkva
langar leiðir á skíðunum
sínum. Jólasveinastúlkurnar
stíga dansa á svellunum svo
skúfarnir á jólasveinahúfun-
um þeirra standa beint aftur
af höfölnu. Já, í jólalandi
eru allir ánægðir og glaðir
nema einn.
Inn í einu rjóðrinu milli
stóru grenitrjánna með fall-
egu könglunum á» stendur
stórt, hvítt hús með rauðum
burstum. 1 þessu húsi búa
jólasveinahjón, sem ekki
eiga nema eitt barn og það er
litill jólasveinn. Þau hefðu
heldur ekkert liaft með það
að gera að eiga fleiri börn,
því að þessi litli jólasveinn
er framúrskarandi óþægur
og óánægður með allt og alla.
Hann nennir ekki að
hjálpa jólasveinamömmu við
baksturinn, en hún bakar
piparkökur og jólakökur,
brúnar tertur og rjómakök-
ur og yfirleitt allar þær kök-
ur, sem hægt er að nefna því
nafni. Hún hýr líka til kon-
fekt, súkkulaði, rjómakara-
mellur og brjóstsykur lianda
börnunum fyrir jólin. Litli
jólasveinninn vildi heldur
ekki hjálpa jólasveinapabba
að smiða leikföngin lianda
börnunum. Hann vildi alls
ekki gera neitt nema vera
24 VIKAN-JÓLABLAÐ
þrjózkur og vondur og
nöldra allan daginn.
Á hverjum morgni, þegar
jólasveinamamma setti disk-
inn á borðið með fallega
rauðköflótta dúknum og
hellti i hann ilmandi hafra-
graut, sagði litli jólasveinn-
inn:
— Oj, bara!
— Ætlarðu ekki að borða
hafragrautinn þinn ? spurði
þá jólasveinamamma.
— Nei, svaraði litli jóla-
sveinninn. — Ég vil fá
súkkulaði og piparkökur.
— Það færðu ekki fyrr en
á jólunum. sagði jólasveina-
mamma. — Litlu börnin á
jörðinni fá það ekki heldur.
En litli jólasveinninn trúði
ekki jólasveinamömmu.
Hann hélt að hún væri að
skrökva og það var nú Ijótt
af honum.
Það var ekki til neins fyr-
ir jólasveinamömmu að fara
með vísuna um hafragraut-
inn fvrir hann, en vísan hún
er svona:
Hafragrautur góður er
gæða sér á honum ber.
Þeir, sem hafra gófla graut
gildir verða eins og naut.
Litli jólasveinninn fussaði
bara og sveiaði og loksins
varð jólasveinamamma svo
reið, að hún klæddi hann í
siðu, rauðu jólasveinaúlpuna
með beltinu og setti á hann
stóru, rauðu jólasveinaskott-
húfuna og sagði honum að
fara út.
Ég vil ekki hafa svona
fýlupoka inni hjá mér, sagði
jólasveinamamma og nú var
hún orðin reið.
Litli jólasveinhinn laum-
aðist að geymslunni, sem
hann geymdi sleðann sinn í.
Nú skikli aldeilis vera fjör
á ferðum! Hann ætlaði að
renna sér niður allar hæð-
irnar og brekkurnar og
skemmta sér betur en
nokkru sinni fyrr!
Og svo lagði hann af stað
og brunaði yfir harðfennið,
en áður en varði var liann