Vikan - 04.12.1969, Qupperneq 56

jUfe. ^/4. v\l/-_
íic- ^Ac-
Gátur eru alltaf vinsælar við að
glíma um jólin. og hér á eftir
fara nokkrar rammíslenzkar. —
Þær eru flestar teknar úr gátu-
safni Jóns Árnasonar.
1.
Landsþjóð nokkur vopnlaus
verst,
um veldið stríða allir menn,
kennivald með köppum berst,
kvenfólkið og almúginn.
2.
Löngum geng ég liggjandi,
löngum stend ég hangandi,
löngum stend ég liggjandi,
löngum geng ég hangandi.
3.
Hvað er það sem hækkar, þegar
af fer höfuðið?
4.
Hvað er það, sem ég sé og þú sér,
kóngurinn sjaldan,
en guð aldrei?
5.
Hvað er fullt á hvolfi, en tómt
á grúfu?
6.
Eg er sköpuð augnalaus
og að framan bogin;
lítinn ber ég heila í haus,
hann er úr mér soginn.
7.
Því meira sem úr mér er tekið,
því stærri verð ég, og því minni,
sem meira er í mig látið.
8.
Tveir menn gengu upp með á
og báru það á milli sín,
sem báðir hétu.
9.
Liggur í göngum
með löngum spöngum,
gullinu fegra,
en grípa má það enginn.
10.
Stundum er ég á undan þér,
stundum er ég á eftir þér,
og vísa þér veg,
þó fer ég aldrei
heiman frá mér.
11.
Við hlaupum daginn út og inn,
ég og hann langi bróðir minn,
frá eitt til tólf, þó ei með hrað.
Áttu nú að geta það.
12.
Upp vex bróðir minn hjá mér,
mikið hár á kolli ber,
í fyrstu mjög það fallegt er
og fagurlega hreyfir sér.
En þegar að eldist sá,
undarlegt það heita má,
úr honum verður auðargná,
alþakin með hærur grá.
Þessi kerling sómir sér,
sín þó elli merkin ber,
hárin gráu fella fer,
fölur eftir skallinn er.
13.
Segðu það sem sýnir mynd,
sé það til þess krafið,
hermir eftir hverri kind,
kemur yfir hafið.
14.
Hvað er minna en mús,
hærra en hús,
dýrara en öll Danmörk, ef það.
fengist ekki?
15.
Ég þó gamall orðinn sé,
eineygður með skeggið síða,
í mektugasta mustere
mér er boðið inn að skríða.
'SI unpta
•Ii;3ads 'EI -Bno^ngtq So n;Jki
'Zl "nsppipi e jbsia '11 ‘BejeA
'01 •;is;s3J«;os ’6 •IlBd 8 -u;jojo
'L •sneqndtj -9 anjjBH '5
uu;S 'f ‘;ppoH 'g 'Jfi z •jjbj,
56 VJKAN-JÓLABLAÐ