Vikan - 04.12.1969, Qupperneq 80

Tauscher SOKKABUXUR
Aukið úrvnl
Sokkabuxurnar frá TAUSCHER eru með
tvöfaldri il, styrktum hæl og skrefbót. Sjálfar
buxurnar eru úr mjög teygjanlegu netofnu
krepgarni. ídregin teygja. Hinar sígildu gerð-
ir af TAUSCHER sokkabuxum, 20 den. og
30 den., fást í flestum vefnaðar- og snyrti-
vöruverzlunum um land allt.
Vænlanlegar eru einnig TA.USCHER sokka-
buxur í lízkumynstri og einnig þykkar
mynstraðar.
TAUSCHER vörur eru allsstaðar viður-
kenndar fyrir fallega áferð og góða endingu.
Vaxandi sala ár frá ári og aukin fjölbrejdni
sannar það bezt.
áQUST SRMÆNN Hf. - Sfmi 22100
J. Þnriákssm X Nerdmim
NÝKOMIN SENDING AF HINUM VINSÆLU BÚSAHÖLDUM
FRÁ „RUBBERMAID" í FJÖLBREYTTU ÚRVALI.
frá að segja, og flest allt var
það gott, þvi að reynsla hans
tók aðeins yfir jólavikuna; en
þá dagana, sem menn minn-
ast barns þess, er fyrir mildi
sina og mannkærleika varð
konungur aldanna, eru
venjulegir menn venjulegast
belri og vingjarnlegri hver í
annars garð en ella.
Og bergrisarnir lögðu
hvert gullmetið á fætur öðru
á metaskálarnar, meðan
Skröggur var að segja frá,
og vogarskál hins góða tók
að síga æ meir sem hann
sagði lengur frá. Loks var
hún orðin til muna þyngri
en hin. En Vöggur stóð eins
og á nálum, af þvi að hann
kveið því, að sitt nafn mundi
verða nefnt þá og þegar, og
hann lirökk við, þá er
Skröggur að lokum nefndi
nafn hans. Það sem Skrögg-
ur sagði um Vögg og ullar-
sokkana, vil ég helzt eikki
þurfa að hafa upp hans
vegna; en ég má ekki leyna
því, að einn risanna fleygði
stóru, grænu eitureðlunni, er
Vöggur hafði séð fyrir
skemmstu, á aðra metaskál-
ina. Og það munaði meir en
lítið um hana. Nú litu allra
augu nema Skröggs, sem
horfði eitthvað út í hött, á
Vögg, konungurinn, kon-
ungsdóttirin, jötnarnir,
dvergarnir og álfarnir, og
augnaráðið var ýmist þrung-
ið af gremju eða angurværð.
Einkum var augnaráð kon-
ungsdóttur svo raunalegt og
þó svo milt, að Vöggur brá
báðum höndum upp fyrir
andlit sér og gat ekki á nokk-
urn mann litið.
Bn nú tók Skröggur að
segja frá Geirþrúði gömlu á
heiðinni, að hún hefði tekið
munaðarleysingjann liann
Vögg litla að sér; að hún ynni
bæði fyrir sér og honum með
því að ríða net og gólfábreið-
ur og með ýmiskonar tó-
vinnu, og þannig tækist henni
með iðni sinni og ástundun
að fæða liann, klæða og
skæða, þótt hún væri komin
að fótum fram. En iðja henn-
ar bæri lika blessunarríkan
ávöxt; drengurinn dafnaði
vel hjá henni, hann væri hug-
prúður, hjartagóður og glað-
Iyndur og því væri lnin hon-
80 VIKAN-JÓLABLAÐ