Vikan - 07.12.1972, Qupperneq 8

f Hvað er verið ^
L að skamma mann?
Eru þetta ekki Sommer-teppin
Jrá Litaveri sem þola allti^lf
Teppin sem endast endast og endast
á stigahús og stóra góiffleti
Sommer teppin eru úr nælon. Það er sterkasta teppaefnið
og hrindir bezt frá sér óhreinindum. Yfirborðið er með þéttum, lá-
réttum þráðum. Undirlagið er áfast og tryggir mýkt,
sfslétta áferð og er vatnsþétt.
Sommer gólf- og veggklæðning er heimsþekkt. Sommer teppln
hafa staðizt ótrúiegustu gæðaprófanir, m. a. á fjölförnustu
járnbrautarstöðvum Evrópu.
ViS önnumst mælingar, lagningu, gerum tilboð og gefum
góða greiðsluskilmála. Leitið til þeirra, sem bjóða Sommer verð og
Sommer gæði.
UTAVER
GRENSÁSVEGI 22-24
SÍMAR: 30280 - 32262
Hildur
álfadrottning
Einu sinni bjó bóndi á bæ
nokkrum til fjalla og er þess
hvorki getið hvað hann hét né
bærinn. Bóndi var ókvongaður,
en bjó með bústýru er Hildur
hét, og vissu menn ógjörla um
ætt hennar. Hún hafði öll ráð
innanstokks á heimilinu og fóru
henni flestir hlutir vel úr hendi.
Hún var geðþekk öllum heima-
mönnum og þar með bónda, en
þó bar ekki á að hugir þeirra
færu saman um of, enda var
hún stillt kona og heldur fá-
lát, en þó viðmótsgóð.
Heimilishagur bónda stóð
með blóma miklum nema að því
einu að hann átti illt með að
fá smalamenn, en hann var
sauðbóndi góður og þótti sem
fóturinn færi undan búi sínu ef
sauðamann brysti. Kom þetta
hvorki af því að bóndi væri
harður við smala sína né held-
ur af því að bústýran léti á
vanta það er hún átti til að
leggja. Hitt var heldur sem á
milli bar að þeir urðu þar ekki
gamlir og fundust jafnan dauð-
ir í rúmi sínu á jóladagsmorg-
uninn.
Á þeim tíma var það lenzka
hér á landi að messað var á
jólanóttina og þótti ekki minna
hátíðabrigði að því að fara þá
til kirkju en á sjálfan jóladag-
inn. En af fjallbæjum, þaðan
sem langt var til kirkju, var
það ekkert heimatak að fara til
tíða og vera kominn þar í tæk-
an tíma fyrir þá sem svo stóð á
fyrir að ekki gátu orðið fyrr
tilbúnir að heiman en stjarnan
var komin jöfnu báðu hádegis
og dagmála eins og gjarnast
var að sauðamenn kæmu ekki
fyrr heim hjá bónda þessum.
Ekki þurftu þeir að vísu að
gæta bæjarins sem ávallt var
venja að einhver gerði aðfanga-
nætur jóla og nýárs meðan ann-
að bæjarfólk væri við tíðir; því
frá því Hildur kom til bónda
hafði hún ávallt orðið til þess
sjálfboðin um leið og hún ann-
aðist það sem gera þurfti fyrir
hátíðirnar, matseld og annað
sem þar að lýtur, og vakti hún
yfir því allajafna langt fram á
nótt svo að kirkjufólkið var oft
komið aftur frá tíðum, háttað
og sofnað áður en hún fór í
rúmið.
Þegar svo hafði gengið langa
hríð að sauðamenn bónda höfðu
allir orðið bráðkvaddir á jóla-
nótt fór þetta að verða héraðs-
fleygt og gekk bónda af því
alltreglega að ráða menn til
starfa þessa og því verr sem
fleiri dóu. Lá þó alls enginn
grunur á honum né öðrum
heimamönnum hans að þeir
væru valdir að dauða sauða-
manna sem allir höfðu dáið
áverkalaust. Loksins kvaðst
bóndi ekki geta lagt það lengur
á samvizku sína að ráða til sín
smala út í opinn dauðann og
hljóti nú auðna að ráða hversu
fari um fjárhöld og fjárhag.
Þegar bóndi hafði staðráðið
þetta og hann var orðinn með
öllu afhuga að vista nokkurn til
sín í því skyni kemur eitt sinn
til hans maður vaskur og harð-
legur og býður honum þjónustu
sína. Bóndi segir: „Ekki þarfn-
ast ég þjónustu þinnar svo að
ég vilji við þér taka.“ Komu-
maður mælti: „Hefur þú ráðið
sauðamann til bús þíns næsta
vetur?“ Bóndi kvað nei við og
kvaðst ekki hafa ásett sér að
gjöra það oftar, „og muntu
heyrt hafa fyrir hverjum ósköp-
um sauðamenn mínir hafa orðið
til þessa.“ „Heyrt hef ég það,“
segir komumaður, „en ekki
munu forlög þeirra fæla mig
frá fjárgeymslu fyrir þig ef þú
vilt við mér taka.“ Bóndi lét
það þá eftir honum með því
hinn sótti fast á að hann réði
hann til sín fyrir sauðamann.
Eftir þetta líða tímar fram svo
að hvorugum hugnar vel við
annan, bónda og sauðamanni,
og eru allir vel til hans því að
hann var háttprýðismaður, ó-
deigur og ötull til hvers sem
reyna skyldi.
Nú bar ekki til tíðinda fram
að jólum; fer þá sem vant er að
bóndi fer með heimamönnum
sínum til kirkju á aðfangadags-
8 VIKAN JÓLABLAÐ