Vikan - 07.12.1972, Blaðsíða 84

SÆTAáKLÆSI
/JV.
jtTmj*
JW*
wvvv
Irtnrt
.w
í ALLAR gerðir bifreiða
nuiKRBiHim
HVERFISGÖTU 72 SÍMI 22677
XÝR HVÍLDARSTÖLL
Á SNÖNINGSFÆTI
MEÐ RUGGU.

RORGARTÚNI29
SÍMI 18520.
B Ú S L jr 0 Ð
HOSGAGNAVERZLUN
kojurnar þegar tundurdufliö
sprakk viö siöuna. Þeir voru niu
framml lúkarnum og sumir
köstuöust framúr, en aörir upp-
undir næstu koju. Rafn
Kristjánsson kastaöist upp I
næstu koju, en slöan út og lenti á
kojustokknum fyrir neöan. Hann
fékk mikiö högg á bakiö, en komst
á fætur og upp I lúkarskappann.
Skipiö lá á stjórnboröshliö og
hann hélt fyrst ,aö strokkur I
togbindunni heföi sprungiö,
vegna þess hve mikil gufa og
reykur var á þilfarinu. Hann
renndi sér niöur, fór I utanyfirföt
og fór slöan aftur upp. Þaö fyrsta
sem hann -sá, var hvar Gunnar
Eirlksson lá I sjónum undir netinu
og reyndi aö komast undan þvi.
Rafn og annar háseti, sem einnig
haföi komiö upp I þessu, gripu
hnlfa og skáru á netiö og náöu
manninum flpp. Hann Var þá
oröinn aöframkominn og búinn aö
drekka mikinn sjó. Valdemar 2.
stýrimaöur kom til sjálfs sins
aftur I bakborösganginum. Hann
fór upp á bátadekkiö, þar sem
nokkrir skipsmenn voru þá
þegar, og reyndu nú aö sjósetja
bakboröslifbátinn.
Bátauglurnar voru af þeirri
gerö, sem.þurfti að sn'úa út meö
sveifum. Skrúfgangurinn var
stiröur og þeim gekk ekkert aö
koma bátnum úr. Mennirnir
reyndu þessu næst viö
stjórnborösbátinn, og þaö var
sömu sögu aö seja. Bátauglurnar
voru stiröar og næstúm ekki
hreyfanlegar. Björgunarflekinn,
sem var undir bakborösbátnum
vírtist nú eina vonin, en hann var
fastur undir bátnum. Þeir tóku
þaö til bragös aö setja gils á
flekann og hlfa hann undan
bátnum og komu honum slöan I
sjóinn bakborösmegin.
Auöunn skipstjóri var I brúnni.
Hann skaut'upp svifblysum,
hverju af ööru til þess aö vekja
athygli skipverja á hinum
togurunum á, aö Fylkir væri i
nauöum staddur. Jörundur
Sveinsson loftskeytamaöur haföi
þegar hér var komiö sent út
neyöarskeyti, en , viö
sprenginguna höföu
loftsfceytatækin eyöilagst aö
mestu. Löftnetin fallið niöur meö
masturstoppnum, sem brotnuöu,
og viðtækin I stööinni voru óvirk.
Jörundur blindsendi SOS, án þess
þó aö vita hvort nokkur heyrði
• neýöarkalliö. Hann senti
neyöarkalliö I sífellu. Hann fór þá
fram i brúna og aftur á
bátal>ilfarið. >eir kölluöu til
Auöuns skipstjóra af
bátaþilfarinu, að ómögulegt væri
.aö koma bátunum úr. Auöunn
kallaöi á móti: „Út meö bátana! ”
Sú von glæddist nú meö honum,
aö fyrst skipiö ekki sökk hraöar,
væri þaö minna laskaö en i fyrstu
var áætlaö, og myndi haldast á
floti.
Hann fór niður i vélarrúm og
fram I kyndistöö. Vonin um aö
skipinu yröi bjargað dvlnaöi
þegar niöur kom. Skipið var
sýnilega mikið lekt og töluveröur
sjór kominn i vélarrúmið.
Fullvist var einnig, aö mestu
skemmdirnar væru I
afturlestinni, sem var full af
fiski. Llklegt aö aflinn teföi aðeins
fyrir þvl að sjórinn fossaöi inn.
Auöunn fór aftur upp i brú. Skipið
haföi nú lagzt. Var. komiö meö
mikla stjórnborösslagsiöu og
lunninginn var í kafi. Vegna
hallans var voniaust aö koma
bakboröslifbátnum úr, og
mennirnir einbeittu sér aö
stjórnborösbátnum. Þeim tókst
eftir mikla erfiðleika aö slá
honum svo langt út, aö hægt var
aö láta hann slga, meö þvi aö
skipið hallaöist mikiö. Enn1 var
haugasjór. Einn háseti stökk út i
bátinn, sem. komst heill i sjóinn.
Þeir fóru nú I bátinn hver af
öörum, en þaö gekk illa aö finna
neglurnar I myrkrinu, og
talsveröur sjór komst I bátinn.
Þrlr menn renndu sér niður á
björgunárflekann hinum megin.
Þaö skipti engum togum, aö um
leiö og lifbáturinn kom i sjó tók
Fylkir að sökkva hraöar. Það var
eins og mótstaðan, sem fiskurinn
I afturlestinni haföi veitt, brysti
skyndilega.
Auöunn skipstjóri sá, aö skipiö
var nú komiö aö þvi aö sökkva.
Þaö var þvl ekki' lengur eftir
neinu aö bíða> og hann kallaði á
Jörund loftskeytamann aö
yfirgefa skipiö. Þeir fóru sfðastir
úr brúnni og á leiðinni aftur á
bátaþilfar kom Auöunn aö
Gunnari Eirlkssyni, sém var
mjög miöur sln qftir aö hafa lent I
sjónum. Auöunn tók hann meö um
borö i lífbátinn. Þeir voru um þaö
bil aö leggja frá, en sáu aö einn
manninn vantaöi.
Þóröur 3. vélstjóri haföi komiö
upp úr vélarrúminu i vinnubuxur
og aöeins einum skyrtubol aö
ofanveröu. Hann fór niöur, tók
jakka og frakka, sem hengu
saman á herðatré og fór I þessi
föt. Þótt þetta tæki ekki langa
stund var báturinn kominn frá er
hann kom aftur uþp enda þótt
fangalinan væri enn óleyst. Þaö
var ekki um annaö aö gera en aö
fara um borö I lifbátinn á
fangalinunni, en siöan var skoriö
á hana og iagt frá.
Ef ketilsprenging yrði i skipinu
var ekki álitlegt aö vera alveg viö
siöuna.
Þaö var mjög þröngt I bátnum.
en þeir lögöu út tvær ára og réru
frá. Mennirnir tóku þaö sem
hendi var næst-til þess að ausa
bátinn og neglurnar voru nú
komnar á sinn staö.
Kristmundur Þorsteinsson og
annar maöur sem komnir voru á
flekann, héldu honum við skipiö.
Jörundur lQftskeytamaöur fór
Framhald. á bls. '-90.
84 VIKAN JÓLABLAÐ i