Vikan


Vikan - 07.12.1972, Blaðsíða 70

Vikan - 07.12.1972, Blaðsíða 70
 a ’EJOLBREYTT 1 <ÚWAL | QÆRDINUEFNA% m 3 3 3 ífi® í ! !!' t 3 ,i ;í ,Í5 iáljí Ifflj 3 3 3 3 3 3 cuiGcnuni I Grensasvegi 12 sími 36625 ígtöESESSEBSeSSGEEl 3 þessum kringumstæöum. Annars var ég aö velta því fyrir mér, hvaö yröi og viö tæki, var viö þvl búinn, aö þarna lyki nu ævinni, þótti þaö auövitaö illt, fannst sem allt þaö væri ógert, sem ég haföi hugsaö mér aö koma I fram- kvæmd. Nú var ég farinn aö hugsa til þess, hvaö viðtæki hihumegin. Ég var helzt á þvi strax þá, aö þaö væri eitthvaö, og aö manni yröi skipaö fyrir verkum þegar þangaö kæmi, þegarmaöur færi svona ungur og væri ekkert búinn aö gera af sér illt, svo heitiö gæti, og ekki heldur neitt aö gagni. Svo lét ég nú hugann fljúga aö ýmsum öörum efnum, til aö draga hann frá þessari hættu, og ég get ekki sagt, aö ég væri beint hræddur. En svona lföur nóttin, áö þaö kemur ekki önnur bára á, en lúkara- reisnin haföi bilaö þaö mikiö, aö ööruhvoru gekk sjór niöur I hásetaklefann. Skipstjórinn haföi fariö upp og athugaö, og þá sýndi sig, aö hllföarboröiö - eöa lunningin, sem viö kölluöum - haföi brotnaö frá höfuöböndunum og alla leið fram undir stefni. Nú, en svo um morguninn, þegarbirtir, þá eru allir vaktir og fara á þiljur, en þá var skrýtið um aö litast. Þaö sá ekki nokkurs staöar I lit á skipinu, báturinn sem stóö aftan viö sigluna, var fullur af Is, og Isbólstrarnir náðu alla leiö niöur á þiljur svo aö þaö mótaöi ekki fyrir honum. Og skipiö var ákaflega þungt I sjó, en stýriö samt hreyfanlegt. Og svo var farið aö bisa viö aö ná upp seglinu og laga til bráöabirgöa þaö, sem úrskeiöis haföi gengiö. Svo var haldiö af staö, þaö var ennþá stórsjór, en þó ekki verra en þaö aö viö komumst eftir nokkra klukkutlma inn á Patreksfjörö. Þá var frosiö i blökkunum enn á ný, svo að byrjaö var á aö bræöa ,úr þeim meö heitu vatni, og ég man eftir, að þaö tók hálfan annan til tvo tlma aö ná niöur stórseglinu Hin voru nú viöráöanlegri. Þaö lágu mörg skip á Patreksíjaröarholn og voru fæst búin að fara nokkuð út, en þó höfðu tvö þeirra veriö komin út I Flóann, en komizt fljótlega inn Um þaö hil. sem viö erum búnir að ná.niöur seglunum, köma tveir gamlir og vanir skip- stjórar um borð og spuröu, hvaða skip þetta væri. Þeir fengu nú fljótlega aö vita þaö, en ætluðu ekki aö trúa því, aö við hefðum velzt svona, bjargarlausir i rauninni, fyrir sjó og veðri alla nóttina. t þetta skiptiö held ég að ég hafi í méstan lífsháska komizt um æviná en svipaðan oftar á sjrt og landi.” Viötai okkar ter lram i stolu þeirra Guömundar og konu hans, frú Unnar Aradrtftur aö Mvrum á Kleppjárnsreykjum, þar sem þau liata alt heima nokkur undanfarin ár. Þar er hlýlegt . teppi á gólfi, veggir skreyttir málverkum - og hljóður vottur að viðræöunum er heimilis- hundurinn Blundur, falleg og gáfuleg skepna, af hreinu Islenzku hundakyni og meira að segja alspora, eins og löngum hefur þótt aðalsmerki góðra fjár- hunda. Jafnvel sveitasiminn tekurekki fram I fvrir okkur þvi aö frú Unnur hefur tekið hann meö ser tram. Ég beini talinu enn aö sjósókn og fiskirli fyrir vestan. ..Þú gazt þess áöan. aö fiskurinn heföi fengið smáræðis gálgaírest, þegar Englendingar höföu svo mikiö aö gera viö aö drepa Þjóöverja, að þeir máttu ekki vera aö þvl' að drepa fiskinn?” ,,Þaö ma vist oröa þaö svo. Nu, svo var ég á vélbát einn vetur og tvö haust, en fór til náms, fyrst i Núpsskóla einn vetur, svo var ég hjá séra Böövari á Hrafnseyri hluta úr tveimur vetrum, fór svo til Reykjavlkur og tók gagnfræöapróf. Sumariö eftir fór ég vesturog reri úr Arnarfirði. en þá veiktist kona formannsins, svo aö hann -varö aö hætta á bátnum. Ég varö þá formaöur um hrlö, og þaö gekk mjög vel, og ég ætlaöi svo aö veröa formaöur næsta ár. En þá var mjög erfitt aö fá salt. og sá sem haföi boðið mér þetta var I miklum vafa um, hvort hann ætti aö gera bátinn út þá um sumariö. Svo aö ég hugsaöi meö mér: þetta er of óvlst, ég verö að reyna aö koma mér I aðra vinnu. Svo fór ég I vegavinnu. Og hún þótti mér leiöinleg. Mér fannst þetta ekkert ganga. Svo veiktist ég, og þá gerist þaö, aö þaö er statt I Reykjavík norskt seglskip, sem var á leiö til Spánar meö fisk. Ég var aö hugsa um aö ráöa mig á þaö, og var á leiö á skrifstofuna, sem haföi meö þaö aö gera, þegar ég hitti doktor Alexander Jóhannesson, sem ég var þá búinn að kynnast. Hann sneri mér frá þessu og réöi mig blaöamann viö Fréttir, hjá Guðmundi heitnum Guðmunds- syni. En fyrir útgáfu blaösins stóöu aöallega Bjarni Jónsson frá Vogi, Benedikt Sveinsson og nokkrir fleiri höröustu sjálf- stæöismenn, og gáfu þaö út til að heröa á sókn sjálfstæðismálsins þetta sumar. Þá voru Danir aö fá Slésvík, og fengust til aö senda hingað sendinefnd, enda erfitt fyrir þá aö standa gegn réttinda- kröfum Islendinga, þegar þeir sjálfir gerðu hliöstæöar kröfur á hendur Þjóðverjum.” „Þetta hafa sem sagt verið þessir gömlu sjálfstæðismenn, úr Sjálfstæðisflokknum fyrri, sem hafði forustuna I frelsis- baráttunni á fyrsta skeiði aldar- innar. Haröskeyttari armur þeirra hlaut auknefnið Þversum.” ,,Já, þetta voru Þversum-sjálf- stæöismenn. Foreldrar minir voru alltaf á fremstu nöf þar, þeirra skaplyndi var þannig. Jón Sigurðsson var þarna -úr sveitinni, og hans andi rikti þar áfram. Hann haföi þarna visst þingsæti. En I því sambandi langar mig til að geta eins, sem annars er sjaldan minnst á Þaö er kot, sem nú er kallað, I Arnartiröi og kannski varkot, en var þó nokkuö vel búiö á, þaö heitir Gljúfurá. Til þess að menn gætu veriö I kjöri, þurftu þeir að eiga svo og svo mörg jaröar- hundruö. Séra Siguröur á Hrafns- pvri. faðir Jrtns. átti Gljiifurá tie hann gaf syni sinum þessa jnrð, lét heita svo sem hann æiti iiana. Meö þvl móti gat Jón Sigurðssun oröiö þingmaöur. Aö þessu leyti ;er þessi jörö merkileg. Annars bjuggu þarna dugandi menn, sem komust vel af og komu upp mörgum börnum. En nú er Gljúfurá I eyöi, eins og þorri jarðanna þarna I sveitinni. Ég held aö bændurnir þar séu nú ekki nema fjórir eöa fimm.” ,,Og þú fórsl i menntaskolann. Hvernig kunniröu viö þig þar?” „Mér leiddist þar. Ég haföi gert mér allt aðrar vonir um hann. Ekki svo aö skilja, aö kennar- arnir ræktu ekki sinar skyldur, eins og alltaf fyrr og síðar. En mér fannst þetta þurrt og leiöin- legt. Ég heföi áreiöanlega haft miklumeiriáhuga á menntaskóla nú, þegar búiö er aö skipta I deildir og komnar meira aö segja valgreinar. Og ekki var þvi aö heilsa að menntaskólanemar gætu þá leyft sér ýmislegt, sem nú viröist þykja sjálfsagt. Mér hefur oft dottiö þaö I hug, þegar menntaskólamenn ■ núna eru aö halda fundi og jafnvel fara I hópum og gera kröfur og gefa út blað án þess aö kennarar skipti sér nokkuö af. Ég minnist þess til 70 VIKAN JÓLABLAÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.