Vikan - 07.12.1972, Síða 44

HUfíð papplrunum við
óþarfa hnjaski
og yður við
stððugriieit ióreiðunni
Notið til þess plastáhöldin vinsælu frá Múla-
lundi. Þau hjálpa yður til að halda pappírun-
um á sínum stað. Við fylgjumst með þörfinnj
og framleiðum nú flestar gerðir af möppum
og bréfabindum í mörgum stærðum og lit-
um, til hvers konar nota, ennfremur hUlstur
og poka úr glæru plasti t.d. fyrir skírteini,
reglugerðir, 1. dags umslög o.fl.
Fyrir fundarhöld getið þér fengið skjala-
möppur með rennilás og einnig aðrar teg-
undir, ásamt barmmerki með nafni hvers
þátttakanda.
Fyrir bridgekeppnir framleiðum við Bridge-
bakkann góða.
Vörur okkar eru stilhreinar og vandaðar og
við allra hæfi.
MÚLALUNDUR — ÁRMÚLA 34 — REYKJAVÍK - SÍMAR 38400 OG 38401
CABARET
Framhald af bls. 27.
— Heila eilífö. Næstum þrjá
mánubi. Þetta er ágætt hús ....
HUn leiddi hann gegnum her-
bergin, sem þefjuðu af gömlum
húsgögnum, ryki og eggjalíkjör.
Hún sýndi honum herbergiö, sem
var til leigu, litla kompu, sem
varla var stærri en kústaskápur.
Hann gretti sig, vonsvikinn.
— Hvað þarftu annað en rúm til
að sófa I, elskan?
-Nemendur-. Ég verðaðkenna, til
að eiga fyrir húsaleigunni.
— Hver er ekki blankur núna?
En þú getur notað herbergið mitt.
Það er næstum eins og heil ibúð.
Er það ekki stórkostlegt?
Stórt herbergi, st'órt rúm.
—-Sjáðu til, ég er næstum aldrei
heima. Stundum tek ég stráka
með mér heim, en ekki oft. Mér
finnst betra að fara heim með
þeim, þá er ekki eins og maður
ætlist til neins, er þaö ekki rétt?
Hann samþykkti þaö. — Þú
virðist vera nokkuð lifsreynd.
— Þetta er ekki lifsreynsla,
elskan, þetta er eðlishvöt.
Hún braut tvö hrá egg i glös og
hrjeröi út i þau Worchestersósu og
rétti honum annaö glasið. — Þetta
er morgunverður ég kalla það
gresjuostrur, mér finnst þetta
afskaplega gott. Ég ' hefi
einhverja furðulega tilfinningu
gagnvart þér, sagði hún.
Hann hló vandræöalega, bar
glasiö að vörunúm og gretti sig.
— Gresjuostrur með pipar-
myntubragði.
Hún skellihló.
— Drottinn minn, sagði hún, —
þú hefir fengið tannburstaglasið.
Um nætur heyrðist trampið I
stigvélum brúnu mannanna,
stundum óp og brothljóð.
Nasistum var bannaöur
aðgangur aö Kit Kat klúbbnum,
þar sem Sally söng. Brian kom
þangað eitt kvöldiö. Hann sat
afsiðis, einn við borð yfir ölglasi
og horfði á hana. Hún sá hann
ekki fyrr en seint og síðarmeir.
Hún var i stuttum flegnum kjól,
einum fata og hann huldi ekki
nema að litlu leyti fagurt
vaxtarlagiö. Karlmennirnir i
sainum supu hveljur, þegar hún
gekk á milli boröana og lagði sig
alla fram, eins og hún vildi
dáleiöa þessa áhorfendur, fá þá
til að dást aö sér og bera sig á
höndum, til hæða, sem aöeins
voru ætlaðar nokkrum útvöldum.
— Þú ert stórkostleg, sagöi
Brian.
— Ég veit það,sagði hún. — Er
það ekki dásamlegt?
Þau fylgdust að heim. Það var
orðið mjög áliðið og neðanjarðar-
lestin skrölti, næstum mannlaus,
gegnum göngin. Hvað fannst
honum um Kit Kat klúbbinn? Það
var nokkuð óvenjulegur staöur.
Var hann hissa á þvi að hún kæmi
þar fram?
— Ég er bara svona, elskan.
Þetta er óvenjulegur staður,
óvenjuleg ástarævintýri lika. Ég
er nokkuð skrltin, ég er llka
óvenjuleg. Ertu hneykslaður?
— Alls ekki
— Hefir þú pokkurn tima lagzt
með dverg?
Hann reyndi að fylgja eftir
talsmáta hennar: — Einu sinni,
sagði hann, — en þaö stóð ekki
lengi......Hann var ekki ennþá
laus við slna ensku hlédrægni, en
það rjátlaðizt þó af honum, með
hverjum degi ....
Hún útvegaði honum nokkra
nemendur i ensku og lika
þýðingar. Þýðingarnar útvegaði
hún hjá herra Ludwig, sem var
útgefandi og bjó I herberginu
innaf eidhúsinu hjá frú Schneider.
Brian var að lesa bókina, þegar
hún smeygði sér inn i herbergið
til hans.
— Þetta er hreint klám, sagði
hann.
— Að sjálfsögðu elskan.jAllar
bækurnar sem herra Ludwig
44 VIKAN JÓLABLAÐ