Vikan - 07.12.1972, Síða 57

tóngæóin
sem
tilheyra
yÓur
i
RANKARENA 2000GT
stereo plötuspilarinn
| ;
■ * J I
'« I \
^ nsfeindstæki
ARENA a product of
The Rank Organisation
SUÐURVERI
SÍMI 31315
REYKJAVÍK
sinn staö, rétti upp höndina i
kveBjuskyni, þegar vagninn ók
upp aB gangstéttinni.
— Hæ, sagBi hann, þegar
Christopher var seztur I sætiB sitt.
— LeikritiB verBur alltaf
skemmtilegra.Og Lallie min á aB
sauma öll fötin.
— LiBur henni þá betur? spurBi
Christopher alvarlega, þvi aB
hann vissi aB Lallie hafBi orBiB
fyrir slysi og orBiB aB fara á
sjúkrahús.
— Já, já, nú liBur henni
prýBilega, sagBi Joss. — Allir fá
eitthvaB aB gera. Ég á aB búa til
vængina á englana.
• Hann gekk hlæjandi aftur I
vagninn. En Christopher gat svo
vel ImyndaB sér aB hann gæti búiB
til englavængr. Svona konunR-
legur maBur, eins og Joss, hlaut
aB geta hvaB sem var Hann
mundi vel eftir Lallie, konu Joss,
sem hann haföi hitt aBeins einu
sinni. Hún var stór og sterkleg,
vaggaBi svoIitiB, þegar hún gekk.
Hún var lika glaBleg, sibrosandi,
eins og hún væri ennþá I sólinni.
MóBir hans var aldrei þannig á
svipinn, ekki nú orBiB.
■ Um kvöldiB sagBi hann viB
móBur sina: — Bill Anstey sagBi
aB ég mætti koma til aB sjá
hvolpana i dag.
— Jæja. þaB er gott. Ruth
þekkti Ansteyhjónin, þau bjuggu
tveim götum neöar. Hún þurfti aB
ljúka viB verk.sem hún var aB
vinna, svo þaö var ágætt aö fá
næBi til þess og hún losnaöi þá viB
leiöar hugsanir. — En vertu ekki
lengi, bætti hún viB, hálf viöutan.
Christopher fór ekki beina leiB
til Bills Anstey. Hann fór upp i
strætisvagninn, sem ók aö
klúbbnum, gegnum hverfiB þar
sem búöirnar og húsin voru svo
niBurnidd. Sum stóöu i Iitlum
görBum, þar sem ekkert óx og
giröingarnar og handriBin viB
þrepin voru brotin. Nokkur
húsanna voru mannlaus meB
hlerum fvrir gluggunum. t
mörgum þessara húsa bjuggu
margar fjölskyldur saman.
Christopher fannst þaB
hlyti aö vera notalegt aö hafa svo
margt fólk i kringum «ig. Þarna
gat aldrei oröiö svo hljótt aö
jafnvel tifiB i klukkunni væri eins
og öskur, eins og sennilega væri
heima hjá ömmu hans um jólin,
þvi aB móBir hans haföi svo mikiö
aB gera, aB hún mátti ekki vera aB
þvi aö fara þangaö um jólin.
Þegar Christopher var litill fóru
þau alltaf til ömmu hans um jólin
og þaB haföi veriö svo fjarskalega
skemmtilegt. En nú var
aumingja amma hans alltaf ein á
jólunum, hún haföi heldur ekki
neinn, sem þarfnaöist
hennar....
Klúbburinn var i gömlu, rauBu
múrsteinshúsi, sem var aö falli
komiö. Þaö voru engir peningar
til aB halda þvi viö og búa betur
aB starfsemi Alans Shand. ÞaB
voru engin tjöld fyrir gluggunum
og I ljósastæöunum voru aBeins
berar perurnar. En þar var hægt
fá tebolla, sitja og rabba saman
eBa spila og þar var hlýleiki og
vinátta rikjandi.
Þaö leit út fyrir aö allir væru i
bakherberginu, langa herberginu
sem lá meöfram allri hliBinni á
neöri hæöinni. Enginn tók eftir
Christopher, þegar hann kom inn,
fyrr en hann var kominn innl hep-
bergiö, þar sem æfingarnar voru
haldnar. Þaö voru allir vanir aö
sjá bæöi hvit og svört börn þarna,
þau gengu út og inn.
Alan Shand var upptekinn viö
aB leiöbeina hópi af fólki. sem
stóö á palli. Joss var þar og þetta
var i f\ rsta sinn. setn ( hristopher
sá hanri i öBrum fötum en ein-
kennisbúningi. Christopher var
stoltur vfir vini sinum. hve
glæsilega búningurinn fór honum.
Joss var meö kórónu á höföi,
pappakórónu, málaöa gyllta meö
glerbrotum fyrir eöaláteina.
Ljósiö féll á kórónuna og þaö var
engu likara en aö glerbrotin væru
ekta gimsteinar. Hann var llka
konunglegur aB reisn og hélt á
gullnum veldisprota. Hann var
ekki likur miöasala núna, hann
var konungur og hann Ijómaöi i
framan og naut þess I rikum mæli
aö leika hlutverkiö i jólaleiknum.
Þegar Christopher horföi á
hann. fann hann sárt til reiöi
gagnyart móöur sinni, sem haföi
korhifi i veg lyrir ;ih hann gæti
lika fengiB aB vera meö i þessu,
vera meB Joss, vini sinum.
Hann sneri sér viö og hljóp út I
myrkriö. Flýtti sér aB strætis-
vagninum og ók heim til Bills
Anstey. Honum fannst eins og
hann væri meö grjót i maganum
og sú tilfinning hvarf ekki fvrr en
hann hélt á litla hvolpinum i
faBminum.
— ÞaB er búiö aö gefa alla hina,
sagBi Bill hreykinm — En ekki
þennan, hann er vist ekki eins
fallegur og hinir.
— Hann er dásamlegur, ságöi
JÓLABLAÐ VIKAN 57