Vikan - 07.12.1972, Side 61

Tauscher
SPORTSOKKAR
40 den eru í þremur
stœrðum með
tvöfaldri yl, hœl, og
tá, þar af leiðandi
mjög sterkir
TAUSCHER
sokkabuxur
eru jafnan
fyrirliggjandi í
20-30 den og í
eftirtöldum litum,
AMBER, SAFARI, GRAPHIT, SMOKE, OG TAUPE.
UMBOÐSMENN
ÁGÚST ÁRMANN H.F.
Sími 22100
húsiö. Hann opnaöi dyrnar og
kallaöi til hennar. — Ég beiö, ef
ske kynni aö þér skiptuö um
skoöun og vilduö koma meö mér.
Ruth sat teinrétt viö hliö hans,
meöan þau óku gegnum göturnar
þar sem jólaskrautiö glitraöi 1
búöargluggunum. Það sást inn
um gluggana á sumum húsunum,
eins og ibúarnir vildu Iáta alla fá
hlutdeild i jólaönnum slnum. Svo
komu þau inn I hverfi, þar sem
göturnar voru þröngar og i
búðargluggum mátti sjá
bómullarsnjó og Gíeðileg jól
skrifaö meö ójöfnum stöfum á
skilti.
— Ég hefi ekki skipt um skoðun,
sagöi Ruth. eins og til aö verja
sig, þegar þau komu aö
klubbnum.
Hann svaraði ekki. Hún leit á
hann, - þrekin mann meö dökkt
hár, en hann var mjög geðfelldur.
Hann var örugglega mjog vilja-
sterkur maöur, sem trúði á
málelmö, sem hann beitti sér
fyrir og hann minnti á Andrew.
— Æfingarnar eru líklega
byrjaöar, sagöi Alan, þegar hann
vlsaði henni leiö gegnum bak-
herbergið. — Viö verðum aö láta
þau vera i fullum skrúða á hverju
kvöldi, þeim þykir svo gaman að
búningunum. En ennþá vantar
mig dreng til aö leika geita-
hirðinn, bætti hann viö.
— Þér getiö tekiö Christopher,
sagöi hún þreytulega.
— Þér komuð þá ekki tómhent,
sagði hann.
Kvöldgolan hafði vft á henni
hárið og það leit út fyrir aö hún
væri grati nær. Hun var eins og
villuráfandi barn og hann langaöi
til aö hugga hana. En þar sem
hann vissi að þaö var of snemmt
aö sýna henni samúð, rétti hann
henni höndina og sagði:
— Riðið eftir mér. ég skal aka
ykkur heim eftir æfingu.
llann ytirgal hana strax, þegar
hann kom inn i æfingaherbergið
Ljósin voru öll við sviöið, innst I
herberginu. Christopher haföi
troöiö sér nær sviðinu en hann
haföi gert áður og ljósiö féll á
andlit hans, sem ljómaði af
barnslegri ánægju. O, hve hann er
likur Andrew, hugsaði Ruth, þaö
heföi átt aö vera mér huggun
allan timann.
Ruth horföi á þaö sem fram fór
á sviðinu. Vitringarnir þrir gengu
hægt og virðulega að dimmu
baksviðinu, þar sem stjarnan
skein skært. Hörund þeirra var
svo dökkt aö þaö féll eiginlega
saman viö myrkriö. Joss var auð-
þekktur, I gullnu skikkjunni með
kórónu á höföi. Rödd hans var
hljómmikil og hann sagöi fram
textann, sem Alan haföi samiö,
meö mikilli innlifun. Hann var
svo hár I lofti, aö hann heföi
auöveldlega getaö strokiö um
stjörnurnar. Þegar ljósiö féll á
hann, var eins og hann gengi um i
sól^kini.
A morgun mvndi hann vera i
einkennisbúningnum sinum og
selja miöa i strætisvagmnum,
sem ók út að Elm Road, taka við
peningum af fólkinu. En I kvöld
var hann konungur. Og hann var
llka einn af þeim mönnum, sem
alltaf gengu um I sólskininu - eins
og Andrew, Christopher og 'Alan
Shand. Ég gæti kannske lært það
lika, hugsaði Ruth. Henní fannst
húí raunverulega finna yl og
birtu, eins og sólskinið væri
raunveruleiki, ekki aðeins vfir-
skin, til aö geöjast litlum dreng
um jólin.
Hún hugsaöi lika um heitiö á
leikriti Alans Shand . . . .og
sumir komu með gjafir. Sumir
komu llka tómhentir, eins og ég.
Og sumir komu lika með grjót og
hjólhestakeðjur- sumir komu til
aö fremja spellvirki aö næturlagi.
Alan halöi skiliö þetta allt . . . .
Þegar ljósin voru kveikt i
áhorfendasalnum, þurrkaði Ruth
burtu síöustu tárin meö vasa-
klútnum. Christopher gekk út um
hliöardyr en hún náði honum,
þegar hann kom aö aöaldyrunum.
— Chris, kallaöi hún.
Hann sneri sér við, undrandi og
svolitið óttasleginn.
— Shand tók mig meö, til aö sjá
leikritið, sagöi hún einfaldlega
þegar hún gekk til hans, hröðum
skrefum. — Mér þótti það gott.
Hann segir að það sé ekki of seint
fyrir þig að taka við hlutverki
geitasmalans. En þá verð ég lika
aö flýta mér heim, svo ég geti
farið að sauma búninginn handa
þér. Helduröu það ékki?
Ljómandi bros brauzt fram á
andliti hans. Hún fann með
þakklæti I huga aö hann
þarfnaðisthennar ennþá. Og Alan
Shand haföi sagt henni að biða
eftir sér.
— Ég þarf aö fara til Bills,
tautaöi Christopher, rjóður I
framan.
Hún kinkaði kolli. — Ég veit
þaö. Mamma Bills sagði mér allt
um hvolpinn. Viö sækjum hann á
Fram.hald á bls. 64.
JÓLABLAÐ VIKAN 61