Vikan - 07.12.1972, Qupperneq 83

— Tónlistin er okkar
sameiginlega áhugamál, segir
Auöur. Við sækjum oft tónleika og
eigum sæmilegt plötusafn, Við
erum mest fyrir klassik, en
höfum ekkert á móti James Last,
eins og þú heyrir, enda er ég viss
um, að Beethoven væri ekki
óánægður með útsetningar hans.
— Leiðist þér ekki að heyra
okkur ekki tala um annaö en eitt-
hvað viðkomandi skák?
— Nei, mér finnst það einmitt
ágætt. Ég hef nú eiginlega ekki
heyrt minnzt á skák, siðan heims-
meistaraeinviginu lauk. Ég held,
að allir hafi bara verið búnir að fá
nóg þá.
— Það getur óneitanlega verið
dálitið þreytandi stundum, segir
Friðrik, en sumir virðast álita, að
ég vilji ekki tala um neitt annað
en skák. Ég tel mig hins vegar
viðræðuhæfan á fleiri sviðum.
Við látum okkur þetta að
kenningu verða, og það sem eftir
er kvöldsins ræðum við um
ferðalög og fjarlæg lönd. Einsog
gefur að skilja, hefur Friðrik
farið viða til þess að taka þátt i
skákmótum, en skákin setur
honum lika nokkrar skorður,
hann getur yfirleitt litið séð sig
um, meðan á mótum stendur.
Skákin heimtar alltaf sitt. t
september s.l. fóru þó hjónin með
báöar dæturnar i sumarfri til
Júgóslaviu og dvöldust þar ,i
j hálfan mánuð, og þó þau teldu sig
ekki hafa verið nógu heppin með
veður, var augljóst, að eitthvað
hafði sólin skinið
En siðasta spurningin hlýtur að
. snerta skák.
— Larsen hefur látið hafa það
' eftir sér, Friðrik, að þú sért bezti
áhugamaður i skák i öllum
heiminum. Hvað viltu segja um
’ það?
Og svarið er dæmigert fyrir
okkar ágæta Friðrik:
— Hann neyðist náttúrlega til
að segja það. Ég hef svo oft unnið
hann!
MEÐ TUNDURDUFL í
VÖRPUNNI
Framhald. af bls. 25.
Valdemar stöðvaði spilið og
kallaði upp tii Gunnars, hvort
þeir ættu að stanza. En þáð skipti
engum togum. Fylkir tók langa
veltu yfir til bakboröa og um leið
varð ógurleg sprenging við skips-
slðuna.
Um leið slökknuðu ljósin. Þvi sem
geröist á næstu augnablikum er
erfitt aö lýsa. Skipiö kastaöist
lengra yfir til bakborðs undan
heljarafli' sprengingarinnar, en
um leið þeyttist sjórinn við
stjórnborðshliðina hátt i loft upp.
Botnvarpan, netið og
bobbingarnir, sem enn voru út af
skipinu hófust á loft og köstuðust
ásamt sjóstróknum, um leið og
grófst undan þvi og það valt yfir
til stjórnborðs.
Valdemar 2. stýrimaöur sá
grænan blossa, en kas'táðist
undan ógnarkrafti sprengjunnar
og rotaðist. Kristmundur
kastaðist á þilfarið, en Ölafu
þeyttist þvert yfir skipið út i
lunningu bakborðsmegin.
Höfuðlinan kom inn á mitt skip
og forvængur vörpunnar, ’ en
bobbingarnir lentu niður á milli
mannanna, sem grófust undir
netinu, á kafi i sjó.
Auðunn skipstjóri hrökk upp við
sprenginguna og stökk fram úr og
upp i brú. Hávaðinn var svo yfir-
þyrmandi, að honum kom i fyrstu
ekki annað til hugar en að orðið
hefði ketilsprenging, og hann
mundi ekki komast upp. Um leið
og hann kom i brúna heyrði hann
sársaukastunur neðan af
þilfarinu. Skipið var almyrkvað,
og hann sagði Gunnari
Hjálmarssyni stýrimanni-að setja
út bátana og hafa þá á siðunni ef
illa færi. Jörundur Sveinsson
loftskeytamaður hrökk upp við
sprenginguna. Auðunn kallaði til
hans og fyrirskipaði að senda út
neyðarkall. ólafur Halldórsson
komst til meðvitundar þar sem
hann lá við bakborðslunninguna.
Hann var mikið meiddur. Hafði
lent á spilinu þegar hann
kastaðist yfir skipið' og annar
. handleggurinn var máttlaus.
Mennirnir sem urðu undir netmu
voru hætt komnir. Aftur i
ganginum tókst þeim að komast
undan án mikilla erfiðleika.
■Frammiá þilfárinu höfðu Gunnar
Eiriksson og Jóhann H. Jónsson
‘orðið undir belgnum. Jóhanrti
tókst að ná i hnif, sem hann var
með i vasanum og skera netið
fyrir ofan sig. Gunnar hafði lent á
bakið og fengið mikið högg.
Þórður Hannesson 3. vélstjóri
var við stjórntæki vélarinnar
þegar tundurduflið sprakk.
Ljósavélin stöðvaðist um leið, og
það varö kolamyrkur i
vélarrúminu; Hann var með
vasaljós, og nú bjargaði það
miklu. Hann vissi að
öryggisútbúnaður i oliuverki
ljósavélarinnar myndi hafa slegið
út. Hann hraðaði sér upp á pallinn
og gangsetti vélina.
Það var I sama mund og ljósin
kviknuðuáný, að Viggó Gislason
1. vélstjóri kom niður i
vélarrúmið. Hann hafði eins og
' aðrir hrokkið upp viö
sprenginguna, og fannst i
svefnrofunum, að atomsprengja
hefði falli yfir skipið. Hann komst
upp stigann, upp i ganginn og
heyrði að hrópað var að menn
ættu að hraöa sér til bátanna.
Hann fór með Þórði 3. vélstjóra
fram i kyndistöðina, og þeir urðu
þess áskynja að siðutankur sem
verið háfði tómur, var orðinn
fullur af sjó.
Bátsmannsvaktin var farin
fram I og þeir voru rétt komnir i
Allt til
Ijósmyndunar
Sendum i póstkröfu

AUSTURSTRÆTI
Konica
myndavélar
Qollei
Rollei
sýningarvélar
Sólarljós eftir pöntun
með Braun
Töskur undir
myndavélar
óg fylgihlutir
margar gérðir
Chinon
kvikmyndatöku-
sýningarvélar
JÓLABLAÐ VIKAN 83