Vikan - 17.12.1987, Qupperneq 37

Á tröppunum íyrir utan íbúð Þorleifs. Sá var ekki heima er við
komum og biðum við í nokkrar mínútur eftir honum.
ir upp að okkur. Út úr honum
stígur vörpulegur maður. Við
spyrjum hann hvort einhver
möguleiki sé á að fá leigubíl.
Hann spyr hvert við séum að
fara og býðst til að skutla okkur
þangað.
Er við erum sestir inn í bílinn
spyr Bubbi manninn að heiti.
Hann segist heita Heiðmundur.
„Nú vartu heppinn. Þú fáerð
nafn þitt í Vikuna. Þetta er
blaðamaður frá þeim,“ segir
Bubbi þá og bendir á mig.“
Heiðmundur ekur okkur að
Vinaminni en er við komum þar
inn er salurinn fúllur af bömum
sem sitja þétt við öll borðin í
horium. Mikil háreysti er í saln-
um og við höldum að einhver
barnaskemmtun sé þarna í
gangi. Bfátt kemur í ljós að
börnin em að vinna við að setja
sælgæti í plastpoka fyrir einn af
karlaklúbbum bæjarins. Hundr-
uðir smárra fingra moka súkku-
laði, karamellum og brjóstsykri í
pokana.
Okkur er sagt að húsnæðið sé
ekki laust fyrr en um hálf níu-
leytið.
Bubbi og Þorleifúr koma
hljóðfærunum í geymslu og við
göngum út í bæ. Ætlum að fá
okkur kvöldmat.
Það em ekki margir matsölu-
staðir í Eyjum en nokkuð skond-
in uppákoma verður í þeim
fyrsta sem á vegi okkar verður.
Við löbbum inn á staðinn og þar
em fyrir tvær stúlkur sem tjá
okkur að við getum ekki fengið
mat hjá þeim þar sem kokkur-
inn er „fyrir sunnan".
„Hvað segirðu, er kokkurinn á
fyfieríi?" spyr Bubbi.
„Nei, hann er fyrir sunnan,
hann skrapp aðeins til Reykja-
víkur," segir eldri stúUcan.
,Já, ég hélt að hann væri
dmkkinn, það er svo algengt
með kokka," heldur Bubbi
áffam og nú skín hið strákslega
bros hans ffaman í stúlkuna.
„Geturðu ekki bent okkur á
einhvern annan matsölustað?"
spyr ég.
,Jú það er einn héra á sama
plani," svarar stúlkan.
„Sagðirðu plani?“ spyr Bubbi.
,Já hérna útfrá," segir stúlkan
og bendir upp götuna.
VIKAN 37