Vikan - 13.06.1991, Blaðsíða 13

trúöi ég honum og tók viö hon-
um aftur. Þaö gekk í nokkra
mánuði, þar til ég komst að því
að hann haföi einnig stofnað
heimili meö viðhaldinu í
Reykjavík, fór á milli okkar og
bjó meö báðum."
- Nú hljóta börnin ykkar,
sem bjuggu í Reykjavík, aö
hafa vitaö aö hann bjó með
nýju konunni. Sögðu þau þér
ekki frá því?
„Nei, hann sagði þeim að
hann væri fyrir norðan ein-
göngu til að hitta son okkar og
þau trúðu honum. Þeim hefur
líklega þótt það alveg eðlilegt
að nýfráskilið fólk byggi sam-
an eingöngu vegna þess að
það ætti barn saman. Annars
held ég að þau hafi bara trúaö
því sem þau vildu trúa. Þau
voru til að mynda strax tíðir
gestir á nýja heimilinu hans og
urðu miklir vinir nýju konunnar.
Mér gleymdu þau alveg enda
heyrði ég ekkert frá þeim mán-
uðum saman.“
- Hvernig er samband þitt
og eldri barnanna núna?
„Það getur aldrei gróið um
heilt eftir þetta. Mér finnst þau
hafa fleygt mér eins og gamalli
gólftusku sem búið var að nota
og tími var kominn til að
endurnýja. Undanskilinn er
auðvitað sonur okkar sem flutti
með mér en hann hefur farið
afar illa út úr þessu öllu
saman.“
- Hvernig varð þér við þeg-
ar þú komst að því að hann
bjó með ykkur báðum, þér og
viðhaldinu?
■ Fyrstu búskaparárin bjuggu þau
úti á landi en fluttu svo til Reykjavík-
ur þar sem maðurinn fékk gott starf.
Hann er ágætlega menntaður og
■ „Jafnvel við skilnaðinn laug hann
að öllum að engin önnur kona væri I
lífi sínu þrátt fyrir að hann hefði
haldið við hana um alllangt skeið.“
þau voru vel stæð.
■ „Mér varð afskaplega illa við.
Niðurlægingin var algjör. Mér fannst
ég ekki geta haldið áfram að lifa
þessu lífi.“
„Mér varð afskaplega illa
við. Niðurlægingin var algjör.
Mér fannst ég ekki geta haldið
áfram að lifa þessu lífi og hafa
enga krafta til þess. Ég reyndi
að fyrirfara mér en áttaði mig
sem betur fer og fékk hjálp
áður en það varö of seint. Þá
fann ég hvað ég átti í raun og
veru mikiö þar sem drengurinn
minn var og að hann væri
þess virði að lifa fyrir. Þetta var
einhvers konar stundarbrjál-
æði sem kom yfir mig. Ég var
svo þreytt og mig langaði bara
aö sofna og vakna aldrei aftur.
Einnig hafði sín áhrif einhver
ótti sem hefur fylgt mér lengi.
Ég var hrædd við manninn
minn fyrrverandi og því miður
finn ég enn fyrir þeim ótta.“
- Hvernig er sambandi
þínu við fyrrverandi eiginmann
þinn háttað nú?
„Hann hefur aldrei látið mig
f friði. Hann seldi húsið fyrir
sunnan, flutti hingað með nýju
konuna sína og þau bjuggu
hér skammt frá mér. Hann vill
alltaf vita hvaö ég hef fyrir
stafni, hverja ég umgengst og
hvert ég fer.“
- Búa þau enn saman,
nýja konan og hann?
„Nei, það slitnaði fljótlega
upp úr þeirra sambúð, aö því
er mér skilst vegna þess að
hann vildi gera hana aö sama
húsdýrinu og mig."
- Hvaða tilfinningar berðu
til þessarar konu?
„Ég hataði hana fyrst en nú
vorkenni ég henni að hafa lent
f þessu.“
- Þegar slitnaði upp úr
þeirra sambandi vildi hann þá
koma aftur til þín?
„Já, þá hringdi hann grát-
andi og bað mig um að taka
sig aftur. En það gerði ég ekki
og þó ég beri enn tilfinningar til
hans vona ég að ég komist
endanlega yfir þær.“
- Þegar þú horfir til baka
yfir þetta tímabil frá skilnaðin-
um, hvað finnst þér þá hafa
verið erfiðast?
„Það hefur verið langsam-
lega erfiðast að horfa upp á
líðan drengsins míns. Hann
hefur átt mjög erfitt og ekki er
séð fyrir endann á því. Viö
mæðginin fórum saman til sál-
fræðings til að fá hjálp og þá
kom ýmislegt í Ijós sem ég
hafði ekki gert mér grein fyrir.
Til að mynda var það alrangt
af mér að ætlast til að hann
umgengist föður sinn eins og
ekkert hefði ískorist. Það vildi
barnið ekki og ekki munaði
miklu að ég missti ást hans
vegna þessa. Núna læt ég
hann alveg um það sjálfan og
skil vel að hann þarf tfmatil aö
komast yfir sínar neikvæðu til-
finningar í garð föður síns.
Þetta vil ég benda öðrum á
sem eru í svipaðri aðstöðu að
íhuga vel. Það getur nefnilega
skipt sköpum fyrir barnið að
vera ekki tilneytt að umgang-
ast það foreldri sem þaö telur
hafa svikið sig."
- Ertu bjartsýn á framtíð-
ina?
„Já, því hamingjan getur
birst í svo mörgum myndum.
Mín hamingja í lífinu er sonur
minn og fyrir hann lifi ég. Ég
hef enga trú á þvf að ég eigi
eftir að finna hamingju með
einhverjum karlmanni því
hingað til hefur aðeins verið
einn maður í mínu lífi og það
er fyrrverandi eiginmaður
minn. Ég get ekki hugsað mér
að stofna til sambands við nokk-
urn mann enn sem komið er
en það má vel vera að það
breytist með árunum. Til-
gangurinn í lífinu er að vera
góð móðir og standa mig vel í
vinnunni. Einnig verð ég að
komast yfir óttann sem ég ber
enn gagnvart fyrrverandi eig-
inmanni mínum og fá frið fyrir
honum. Satt best að segja
held ég að það gerist aldrei."
12. TBL. 1991 VIKAN 13