Vikan - 13.06.1991, Blaðsíða 19

eitthvað svona. Hann verði settur út af hótel-
inu, fái hvergi inni og þurfi að sofa á ströndinni
þar til hann verði sendur heim með næstu vél.
Hann verður þá svo hræddur að hann bendir
mér á manninn sem barið hafði Hollendinginn.
Þetta var þá hátt settur maður og enginn vildi
láta bendla sig við að vera neitt að koma upp
um svoleiðis menn. Nema ég kalla manninn á
minn fund, eins og ég hefði gert við hvern
annan, og við röbbuðum lengi saman.
Nokkrum dögum seinna vill þessi sami mað-
ur fá sér bílaleigubíl. Hann og kona hans fara
síðan í nokkurra daga ökuferð um Mallorka og
koma hæstánægð til baka úr henni.
Þá er það að kona hans hnippir í mig og spyr
hvað ég hafi eiginlega sagt við manninn sinn;
þetta hafi aldrei gerst fyrr - að hann hafi verið
annað en blindfullur allan þann tíma sem
sumarleyfið stóð yfir og þau séu nú að koma
þarna í sautjánda sinn. Þau voru síðan með
bílinn allt fríið og maðurinn fékk sér ekki annað
en eitt ölglas stöku sinnum. Næsta ár hitti ég
þau síðan aftur og það var sama sagan; mað-
urinn var bláedrú allan tímann. Þetta er
kannski dæmi um hvaða áhrif hægt er að hafa
- án þess að gera sér grein fyrir því.“ □
BERGÞÓRA
Frh. af bls. 17
Spánar, er hætt að kippa sér upp við skordýrin
eða halda að þau séu eitruð."
- Vel á minnst, eru til einhver ráð við þeim?
þeim?
„Ráðið við maurunum er að þrífa alltaf
matarleifar samstundis. Brauðmylsna, kók-
sletta eða ávaxtasafi kallar á maurana um leið
- sama hvort fólk er á fyrstu hæð eöa átjándu.
Þrífa eftir matinn og fara út með ruslið - það
heldur maurunum í burtu.
Fyrir þá sem eru svo óheppnir að draga að
sér moskítóflugur eru seld lítil rafmagnstæki í
öllum matvöruverslunum og apótekum. Þau
kosta um 500 krónur og þeim fylgja átta töflur
sem settar eru í á kvöldin og endast í tólf
klukkutíma. Tækið gefur síöan frá sér lykt sem
við finnum ekki en moskítóflugurnar forðast.
Svo fyrirfinnst áburður sem heitir AUTAN og
gerir þaö að verkum að moskítóflugurnar forð-
ast mann. Síðan er það svo B-vítamínið - en
það á að taka inn en ekki að skilja eftir opin
glös eða nokkrar B-vítamíntöflur í gluggakist-
um og hornum íbúðarinnar eins og fólk hefur
verið að gera.“
- Það er viss ævintýraljómi yfir þessu starfi.
Er það þannig í raun?
„Auðvitað er mjög misjafnlega auðvelt að
kljást við þau verkefni sem við stöndum frammi
fyrir hverju sinni en þetta er sérlega skemmti-
legt og gefandi starf. Maður kynnist mörgu
skemmtilegu fólki og það er það besta við
starfið. Nú stend ég frammi fyrir því að vera
hálft ár þarna suðurfrá og þá fer ég að sakna
þess að fá ekki „mömmumat". En þá eru góðir
íslendingar þarna sem bjóða manni harðfisk
og flatkökur. Svo finnst mér íslendingar vera
farnir að opna sig meira gagnvart landi og
þjóð. Það er ekki lengur um það að ræða að
fólk sitji bara við laugina heldur vill það núna
fræðast meira um Spán, sögu landins, hefðir
og menningu."
yÆVINTYRI VERULEIKANS
TTTTTTTTTTTTTTTTTTTTMTTTmTTTTT
MEÐ HATT
í HÖLUNA
„í boðskortinu stendur að við eigum að koma með hatta, hljóðfæri,
samkvæmisleiki og fallegar vísur.“
Við erum boðin í veislu í
sumar, fjölskyldan mín
og ég. Veislan verður
haldin i höll í Svíþjóð, nánar
tiltekið rétt fyrir utan Lund. Til-
efnið er fimmtugsafmæli Ylvu
vinkonu minnar. Hún er ekki
prinsessa heldur kennslukona
en ætlar að halda vinum og
fjölskyldu veislu í höllinni og
mun veislan standa í sólar-
hring. Hún leigir höllina ásamt
hljómsveit sem leika á fyrir
gesti uns dagur rennur.
í staðinn fyrir að gefa
afmælisgjafir borga gestir
smáupphæð til að styrkja
framtakið og skal senda upp-
hæðina til Svíþjóðar tveimur
mánuðum fyrir afmælið.
Ekki nóg með það. í boðs-
kortinu stendur að við eigum
að koma með hatta, hljóðfæri,
samkvæmisleiki og fallegar
vísur. Ég er sjálf ekki í neinum
vandræðum með hatt því þeg-
ar fyrsta barnabarnið mitt var
skirt í fyrra fékk ég mér aö
sjálfsögðu hatt í tilefni dagsins
og skildi ekkert í því af hverju
hinar ömmurnar mættu ekki
líka með hatta.
Hins vegar vandast málið
þegar maðurinn minn á í hlut.
Mér vitanlega hefur hann
aldrei sett upp hatt á ævinni og
kvíði ég svolítið fyrir, held satt
aö segja að hattur muni ekki
klæða hann mjög vel. Við
verðum álitleg þegar við mæt-
um í flugið, með gítarinn og
hattaöskjuna, krakkana og
innihaldið úr fataskápnum
mínum í gömlu stóru ferða-
töskunni.
Auðvitað kaupi ég afmælis-
gjöf handa Ylvu, eitthvað sem
hún getur notað sjálf á ferða-
lögum um heiminn. Hún ferð-
ast í frítíma sínum og skoðar
allt frá óbyggðum til listasafna.
Þessi kennslukona er bónda-
dóttir frá Skáni sem vaknar
hálfsjö á hverju morgni, undir-
býr daginn, situr hálftíma í
strætisvagni og gengur svo
annan hálftíma upp í móti
gegnum skóg þar til hún kem-
ur að skólanum sínum, földum
á milli trjánna. Ég veit þetta
vegna þess að ég fylgdi henni
nokkra morgna nýverið og
dáðist að þrautseigju hennar
og krafti. Gengurðu þetta líka í
myrkrinu? spurði ég undrandi.
Auðvitað geri ég það. Ég elska
gönguferðir, langar göngu-
ferðir, sagði hún og brosti.
Gegn um dimman skóg
Gegn um
dimman skóginn
liggja lítil
göng.
Þarna
gengur hún
með myrkrið
að leiðarljósi.
>
CO
e
o
70
2
co
O
S'
7Ó
co
i
l>
70
12. TBL. 1991 VIKAN 1 9