Vikan


Vikan - 13.06.1991, Blaðsíða 22

Vikan - 13.06.1991, Blaðsíða 22
ÆVINTÝRALEGT FERÐALAG SÆNSK-ÍSLENSKRAR STÚLKU í ÞÝSKALANDI Frh. af bls. 21 þýsk. Raunar er mikill meiri- hluti þeirra sem vinna viö sýn- inguna útlendingar. Frumsýningin veröur mér ógleymanleg. Þaö var svo skrítin tilfinning aö standa allt í einu á þessu ofboðslega stóra sviði, innan um allan þennan tæknibúnaö og viöamikil leik- tjöldin - innan um fólkiö í þessum stórkostlegu búning- um - og síðan meö tvö þús- und spennta áhorfendur í salnum. Þetta var æöislegt. Þaö mátti engu hnika frá upprunalegu uppfærslunni í London. Búningarnir eru kapí- tuli út af fyrir sig og þaö fer mikill tími í þá á hverri sýn- ingu. Þeir eru líka skemmtileg- ir og setja sterkan svip á verkið." - Hvernig hefur sýningin svo gengiö? „Þaö er ennþá verið aö sýna fyrir fullu húsi og þaö verður sýnt á meðan fólk endist til þess að koma f leikhúsið. Sumir segja að viö megum gera ráð fyrir tíu árum - en það er auðvitað oröum aukið. Ég vona auðvitað að sýning- arnar gangi jafnvel áfram og hingað til. Ég er nýbúin að skrifa upp á starfssamning í eitt ár til viðbótar. Það þýðir þó ekki að ég ætli aö verða elli- dauð á sviðinu þarna. Ég varö satt aö segja að hugsa mig tvisvar um áður en ég skrifaði undir. Samningurinn er gerður með þeim fyrirvara að mér er frjálst að hætta hvenær sem ég vil, til dæmis ef mér býðst eitthvað sem ég vil taka fram yfir. Ég vil ekki staðna í þessu sama hlutverki og því ætla ég mér ekki að vera lengur en tvö ár hérna. Ég gæti hugsað mér að vera hér í Þýskalandi svona í fimm til sex ár í það heila en fara síðan til annarra landa, eins og Frakklands og ftalíu. Þetta er náttúrlega háð þvf að maður fái einhverja vinnu. Ég verð bara að sjá hvað framtíðin ber í skauti sér. Ég hefði síðan ekkert á móti því að geta endaö starfsferil minn sem dansari í Svíþjóð. Annars er ég opin fyrir öllu, maður verður að vera það. Ég er raunar ekki mikið í klassísk- um ballett, meira í nútíma- og djassballett sem ég hef eigin- lega sérhæft mig í.“ SVÍI EÐA ÍSLENDINGUR? Það er greinilegt að Eva er ákaflega lifandi og opinn per- Sýningin á The Phantom of the Opera er afar margslungin og umfangsmikil. Ótrúlegustu tæknibrellum er beitt og koma þær áhorfendum verulega á óvart. „Sviðið er svo stórt að maður er eins og lítil mús á því,“ segir Eva í viðtalinu við Vikuna. tæknifræðingur. Ég á tvö systkini og svo vill til að þau eru um þessar mundir bæði búsett f Noregi. Ég reikna reyndar með að Björn bróðir minn flytji aftur til íslands þeg- ar hann hefur lokið námi. Elísabet systir mín er aftur á móti gift norskum manni og á varla eftir að flytjast til íslands úr því sem komið er. Elísabet lærði líka ballett en hún hætti þegar hún var þrett- án ára. Hún segist sjá mikið eftir því en núna hvetur hún mig áfram með ráðum og dáö og segir að ég megi alls ekki hætta. Þetta er náttúrlega það sem ég hef lært og því verð ég að reyna að nota þessa menntun mína á meðan ég get. Stundum verð ég samt ofsalega leið á þessu, til dæm- is þegar mér finnst mér ekki ganga nógu vel. Þá hefur flögrað að mér að fara að gera eitthvað annaö.“ ■ „Það er ennþá verið að sýna fyrir fullu húsi. Sumir segja að við megum gera ráð fyrir tíu árum.“ ■ „Auðvitað verður maður að passa sig að verða ekki ofurástfanginn ef maður hefur I hyggju að vera á ein- hverju flakki í framtíðinni og taka þeim tilboðum sem freista manns.“ ■ „Umhverfið þar sem ég bý er að vísu ekkert aðlaðandi. Maður rekst oft á pönkara sem reyna að sníkja af manni pening og sígarettur í hvert sinn sem maður gengur hjá.“ sónuleiki. Hún talaði óþvingað viö blaðamann og gat átt það til að skellihlæja og reka upp undrunaróp þegar því var að skipta. Hún talaði íslenskuna hárrétt og án hreims. Stundum þurfti hún þó að beita sænsk- unni fyrir sig ef hana vantaði orð. Hún sagðist í raun vera meiri Svfi en íslendingur en auðvitaö væri hún hvort tveggja. Foreldrar hennar tog- uðu í hana á íslandi en kunn- ingjarnir og tækifærin í Svíþjóð. En hvaról hún mann- inn áður en hún kom til Þýska- lands. „Ég er fædd í Svíþjóð og dvaldi þar fyrstu fjögur ár ævi minnar. Þá flutti ég með for- eldrum mínum til íslands þar sem ég var næstu fjórtán árin eða þar til ég hélt aftur til Sví- þjóðar og var þar í fjögur ár áður en ég fór til Þýskalands aö freista gæfunnar. Ég fór fyrst f skólann hjá Eddu Scheving og var þar í fjögur eða fimm ár. Síðan var ég við Listdansskóla Þjóðleik- hússins f ein átta ár. Þegar skólanum lauk dansaði ég um tíma með íslenska dans- flokknum, í Dýrunum í Hálsa- skógi til dæmis, Orfeusi og Evridís og f Skollaleik. Að því búnu fór ég í Ballettakademí- una í Stokkhólmi og var þar þrjú næstu árin og lagði aðal- áherslu á nútímaballett. Móðir mín er íslensk og heitir Sigrún Helgadóttir Hallbeck. Hún starfar sem sænskukennari við Háskóla íslands. Faðir minn, Eric, er aftur á móti sænskur og er REYNI AÐ GERA Min BESTA - En er ekki einhæft og leiöi- gjarnt til lengdar að dansa sama hlutverkið mánuðum og misserum saman eins og í Das Fantom? „Auðvitað er það svolítið einhæft, ég neita því ekki. Það er auðvelt að læra bara á þetta eins og að moka sand og láta þar við sitja. En ef maður lítur á þetta sem alvarlegt verkefni, sem maöur þarf að leggja metnað sinn í, þá horfa málin öðruvísi við. Allan tímann þarf maður að halda einbeitingunni og ég reyni að leggja alltaf eitt- hvað nýtt í hlutverkið í hverri einustu sýningu. Mér finnast engar tvær sýningar vera eins. Maður er misjafnlega vel upp- lagður og í hverri sýningu kemur eitthvað óvænt í Ijós. Þessi tími hefur verið mjög skemmtilegur og spennandi. Ég hefði alls ekki viljað fara á mis við hann. Þetta er samt eins og hver önnur vinna þar sem maður reynir að gera sitt besta í hvert sinn og fer síðan til síns heima og býr sig undir næsta dag.“ - Það er sjálfsagt erfitt fyrir ungar konur eins og þig aö festa ráð sitt þegar næsta verkefni getur skotið upp koll- inum hvar sem er í heiminum.. Eva hlær og verður svolítið feimin. Svo lítur hún ákveðin á blaðamann. „Já sko, það er alveg satt. Ég var með strák í Svíþjóð áður en ég fór hingað. Við slit- 22 VIKAN 12. TBL.1991
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.