Menntamál - 01.09.1936, Qupperneq 38

M12NNTAMÁ.L
116
ingar (doginatism) er alltaf til tjóns, og ófrjó bæði í trúar-
brögðum og kennídufræði. Öll tilvera skólans á að vera líf,
vöxtur og sköpun.“
Vér þökkum viðtalið, og komu lir. Sjöholm lil iandsins,
og óskum honum góðrar heimferðar.
Allir, sem sótlu námskeið hr. Sjöholms hér i vor, munu
Ijúka upp einum munni um fnábær vinnubrögð hans
og kennarahæfileilca. Má það teljasl hið mesta liapp fyrir
kennarastétt Islands, að kynnast og njóta tilsagnar eins
hins merkasta skólaleiðtoga Norðurlanda, og þó víðar væri
leitað. Vænlanlega gjalda kennararnir heimsóknina á þann
hátt, sem gestinum mun þykja mest um verl.
S. Th.
Uni stafsetningarkennslu
eftir Friðrik Hjartar.
íslenzkir kennarar standa yfirleitt illa að vigi, þegar
ræða skal um stafsetningarkennslu barna. Ilér eru öll
undirstöðuatriði órannsökuð, eins og’t. d. liver orðaforði
barnanna cr á hverju aldursári, livaða orð þau nota oft-
ast, hvaða orð þau skilja, eða skilja ekki, Iivaða orð þau
ciga erfiðast með að stafsetja o. fl. o. fl. Vitneskja um
þelta fæst ekki nema með víðtækum rannsóknum i mörg-
um skólum og á nokkurum árum, með þvi að orðtaka
svo og svo mörg börn og athuga þetta f. livert aldursár.
Væri vel að kennarar hæfu þessar rannsóknir sem fyrst.
Allir nmnú sammála um, að réttritunarkennslan eigi
að vcra ein-af aðalnámsgrcinum barnaskólans.
En nú eru uppi báværar raddir um það, að islenzk
skólabörn séu yfirleitt illa að sér i stafsetningu, er þau
fara út úr skólunum.