Menntamál - 01.09.1936, Qupperneq 50

128
MENNTAMÁ:.
fremst í barnaskólunum og svo í framhaldsskólunum, ef
þörf þykir.
Það liefir sýnt sig hérna í skólanum öll árin siðan hann
tólc til starfa, að full þörf er 4 því að leggja mikla rækt við
skriftina. Venjulega er meira en helmingur af nýjum nem-
ondum, sem liingað koma, svo illa skrifandi, að tæplega er
hægt að telja þá sendibréfsfæra. Engin ásökun felst i þessu
iii neins, en hitt er augljóst, að úr þessu þarf að bæta.
Yiðleitiii min er lítil tilraun i. þá átt.
Skrift hefir verið kennd hér flest árin og það skal fús-
lega játað, að árangurinn hefir ekki verið svo góður sem
skyldi.
Aðalörðugleikarnir eru i því fólgnir að fá þetta unga
í'ólk til að hætta að nota sína gömlu kræklóttu og ljótu
rilliönd, sem orðin er því eiginleg. Takist að losa nemand-
ann við hin gömlu form, held ég að tiltölulega auðvell sé
að byggja upp aftur sæmilega rithönd.
Síðastl. vetur reyndi ég „prentletursaðferðina“. Og ég
held að mér sé óhætt að fullyrða, að hún hafi gefizt vel.
I'ar fá nemendur alveg nýtt viðfangsefni, nýjar línur og
form. Þeir eru beinlínis neyddir inn á nýjar hrautir. Og
það er aðalatriðið til þess að byrja með.
Aðalmótbáran gegn þessari aðferð er sú, að nemendur
séu nokkuð seinir að skrifa prentletrið. Ekki held ég að
þelta sé nægileg ástæða lil þess að fordæma þessa aðferð.
Hún hefir sína miklu kosti, ef til vill fremur sem leið að
takmarkinu, heldur en að þessi stafagerð sé liið endan-
Jega takmark.
Það er trú mín að sá maður, sem gelur komizt á það,
og þeir eru flestir, að skrifa jafna og fallega „prenlhönd“
sé í lófa lagið að fá upp úr því fallega og skýra rithönd
með æfingu, þ. e. a. s. ef viðkomandi þá kærir sig um að
breyta til aftur.
Laugarvatni, 18. júní 1936.
Guðmundur Gíslason.