Menntamál - 01.04.1961, Qupperneq 67

MENNTAMÁL
57
SIGURÐUR JÓNSSON frá Brún:
Mál Eddu og annað mál.
I þáttum Velvakanda í Mbl. nú nýlega var til rætt um
skilning barna á máli Eddanna, og komu fram tvær ósam-
hljóða skoðanir, sem þó munu báðar réttar að nokkru.
Börn skilja Eddumál og skilja það ekki þó, en sama má
segja um flestar bækur, sem nokkurs virði eru eða til ein-
hvers málefnis taka og jafnvel um fjölda einstakra máls-
greina nauðsynlegs, daglegs máls.
Enginn ætlast til, að sumardvalarbörnum sé forðað frá
að læra hvað eyrnamark er, og er þar þó atriði, sem þeim
er mörgum ókunnugt áður. Eddurnar eða stafsetning forn-
rita er ekki verra kynningarefni en þekking á hnífsbrögð-
um á eyra.
Á lesnámsaldri eða fyrir hann safna börn mestum orða-
forða sínum og undirstöðu allrar hugmyndaauðlegðar. Þá
verða þau að fá útskýringar flestra nýrra orða, ráða þær
af sambandi eða sjá þær af verkum, og er betra mikið af
slíku en lítið, bezt þó það, sem heldur sambandi við forna
menningu, því hún liggur annars undir týnslu, en nýti-
legar viðbætur koma til daglegra starfa og minna á sig
æ og sí. Sú stefna að ætla börnum engar aðrar bækur til
lestrar en gervibókmenntir miðaðar við lítinn aldur og
mikið þekkingarleysi gerir sérhvert mannsbarn sauðar-
legra en nokkur skynsamleg ástæða er til að það yrði án
þeirra.
Slíkar bækur eru engum til nytja nema aðeins þeim
barnabókahöfundum, sem aldrei hefðu átt að koma nærri
samningu nokkurrar bókar, sízt barnabóka.