Menntamál - 01.04.1961, Qupperneq 73

MENNTAMÁL
63
Jóhannes Áskelsson
— ln memoriam —
I aldarfjórðung nutu
flestir íslenzkir barnakenn-
arar leiðsagnar Jóhannes-
ar Áskelssonar jarðfræð-
ings, en einnig kenndi
hann við menntaskólann i
Reykjavík og fyrr á árum
við aðra skóla í bænum.
Nemandi hans lýsir hon-
um svo: Hann var aðlaðandi maður, réttlátur, ærlegur og
góðviljaður. Hann var ágætur kennari, hugkvæmur og skýr
og kunni sérstaklega vel að gera mun á aðalatriðum og
aukaatriðum. Maður vissi, að hugur hans var góður.
Jóhannes var mikilsvirtur náttúrufræðingur og naut
trausts starfsbræðra sinna. Hann var vandaður fræðimað-
ur og vann ötullega að rannsóknum sínum, þegar tóm var
til. Hann dvaldi erlendis við vísindastörf veturinn 1944
til 1945. — Hann var félagi í Vísindafélagi Islendinga. —
Jóhannes var kvæntur Dagmar Eyvindsdóttur og átti
fagurt heimili með konu sinni, syni og stjúpsyni.
Við Jóhannes áttum samleið í tvo áratugi. Þegar ég spyr
í þögninni, sem lykur um autt sæti þessa hljóðláta manns:
Hvað veit ég um hann ? þá veit ég ekkert nema gott. Hann
var óáleitinn, óáreitinn, hlédrægur og þó gamansamur, við-
kvæmur, réttlátur og grandvar.
Stundum verður þögnin dýpst og mest eftir þá, er hljóð-
astir fóru um veg. Og stundum er hún eyðileg, köld og
dimm. í þögninni eftir Jóhannes Áskelsson býr hlýr og
góður hugur. Br. J.