Menntamál - 01.04.1961, Blaðsíða 89

MENNTAMÁL
79
sett sjálfan sig í spor ólíklegustu og ólíkustu manntegunda, reyna
að sjá og skilja vandamál þeirra, eins og þeir sjá þau eða finna. ...
Hann verður að hafa gát á þeim tilfinningalegu vörnum og árásar-
hneigðum, sem skapazt hafa í lífi hans sjálfs. ... I fám orðum, hvað sem
sjúklingurinn segir eða gerir, verður læknirinn að geta haldið jafn-
vægi sínu, skilningi, samúð og hlutlausri dómgreind."
Br. J.
Birgir Kjaran: FAGRA LAND.
288 bls. Bókfellsútgáfan.
í lok formála segir höfundurinn: „Þessar greinar voru skrifaðar
mór til dægrastyttingar og hvíldar." Því vil ég trúa, þó að sitthvað
fleira liafi komið til og búi undir. Margur stritar við að lifa með
því að strita við að skrifa, öðrum er það dægrastytting og livíld. Báð-
ir hópar ættu að fá að lifa. Með þessar staðreyndir í hug langar
mig til að segja örfá orð í nafni almennrar mannúðar: Þegar við liorf-
um til manneskjunnar í liinu undarlega samfélagi liversdagslegra alls-
nægta og linnulauss vafsturs og umsvifa í einkalífi og á almannatorgi,
verður bók Birgis og forsendur liennar léiðarvísir og áminning í
senn um undankomu, dægrastyttingu og hvíld, og við rönkum einn-
ig við okkur og. minnumst þess, að allar manneskjur eru í nokkrum
vanda, að nútíminn og erill hans saumar mjög að frjálsræði hvers
manns til þess að sinna persónulegum lífsþörfum, einnig þeirra
sem hamast við að stjórna okkur, svona eftir því sem auðna leyfir.
Þessar lífsþarfir eru margar, og ein þeirra er að eiga og eignast nátt-
úrlegt umhverfi sitt með öllum skilningarvitum opnum og hrein-
um.
Birgir hefur átt þess kost, — eða tekið þann kostinn og notið Itans
vel, — að skoða land sitt og náttúru þess á láði og legi og úr lofti,
fuglinn í fjörunni, silungsvatnið og klettafrúna, jökulinn og arn-
arhreiðrið, hrognkelsið og þarann, briniið og blæinn, hellinn og
hraunið og hvað annað, sem fyrir ber í dýrð og auðn þessa lands.
En náttúrskoðun hans er rúm og frjáls, jafnt lifandi manneskjur og
liðin tíð, örlög í nútíð og fortíð, rifjast upp og líða fyrir sjónir og
hlustir náttúruskoðandans. Af þessu verður bókin safn heillegra,
lifandi mynda, þær eru „sannsögli úr stæði“, en viðsjált snið á bók
hverjum þeim, er eftir vill líkja. — Einnig er bókin mjög „búin við
skart,“ einkum er Birgir skartsmaður í orði, og kom mér Bolli Bolla-
son stundum í hug við lesturinn — en orðskart Birgis er frá engum
tekið.