Menntamál - 01.08.1966, Blaðsíða 29

MENNTAMÁL
115
Línuritin sýna, að Danir kenna 22—24 vikustundir að
gagnfræðaprófi, en íslendingar 18. Eftir 9. ár hafa danskir
nemendur fengið 17 vikustundir, norskir, Plan III, 14 viku-
stundir, íslenzkir landsprófsnemendur 17, en gagnfræðanem-
endur 14.
Ef vikustundafjöldi væri notaður sem mælikvarði á nám-
ið gæfi þessi samanburður ástæðu til þess að ætla, að lítill
munur væri á nemendum landanna eftir 9. ár. Línuritin
í mynd 2 sýna hins vegar, að því miður er þessu máli ekki
svo farið. Þar er samanlagt námsefni metið í einingum og
teiknað eftir lóðréttum ás, en námsár eða bekkir eftir lá-
réttum ás.
Við val einingar var námsefni I. bekkjar íslenzkra skóla
(I. hefti, B. T. og J. Á. G.) (6) lagt til grundvallar og sam-
bærilegt námsefni í dönskum og norskum skólum einnig
metið sem ein eining. Einingargildi námsefnis annarra
bekkja var síðan metið í hlutfalli við þessa einingu.
I ljós kom, að dönsk og norsk börn höfðu að loknum
6. bekk náð mun lengra í stærðfræði en íslenzk börn á sama
aldri. Reynt var að meta þennan mun í einingum með við-
miðun við eftirfarandi nám. Hins vegar er erfitt að meta
barnaskólanám í stærðfræði með sömu einingum og gagn-
fræðanám, og er lega upphafspunkta línuritsins því nokk-
urt álitamál. Helzti munur á þekkingu að loknum 6. bekk
er, að danskir og norskir nemendur hafa lært undirstöðu-
atriði í bókstafareikningi og rúmfræði umfram íslenzka.
Námsefni til prófs úr 6. bekk í Danmörku (6 ár) virðist
jafngilt námsefni að prófi I. bekkjar (7 ár) á íslandi. í Nor-
egi virðist námsefnið til prófs úr 6. bekk öllu meira en í
Danmörku. íslenzkir skólar dragast síðan enn lengra aftur
br á unglinga- og gagnfræðastigi, þrátt fyrir svipaðan viku-
stundafjölda. Orsök þessa gæti verið, að kennt er skemmri
tíma á hverju ári, en hugsanlegt er einnig, að hægar sé
farið yfir námsefnið í íslenzkum skólum.
Línuritin í mynd 2 sýna, að námsefni til íslenzks gagn-