Menntamál - 01.12.1969, Qupperneq 22

228
MENNTAMAL
en sjálfsagt er líka að gefa kennaraefnunum kost á æfinga-
kennslu úti í skólunum. En þar þarf að ýmsu að hyggja,
ef vel á að fara. Það má t. d. ekki ríkja neitt handahóf í
vali æfingakennaranna. Þeir verða að taka verkefnið al-
varlega. Það er rnikils virði fyrir kennaraefnin að kynnast
sem nánast öllu skólastarlinu til þess að vita, hvað bíður
þeirra, þegar þeir hefja kennslu. Þá þarf Kennaraskólinn
að vera vakandi að kynna þær nýjungar í kennsluháttum,
sem eru viðurkenndar annars staðar. Sömuleiðis álít ég,
að kennaraefnin þurfi að fá miklu meiri þjálfun í að nota
kennslutæki, því það finnst mér há kennurum í starfi,
að þeir notfæra sér ekki nægilega ný kennsluáhöld, sem
komið hafa í skólana á síðari árum. En þetta kostar
náttúrlega fyrirhöfn. Það þýðir ekki að taka slík tæki
og fara með þau óundirbúið inn í kennslustund. En þetta
er nú önnur saga.
— En þarf ekki hér að koma til einhvers konar þjálfun
í starfi?
— Jú, jú, Kennarask(>linn getur aðeins lagt grundvöll-
inn. Starfandi kennarar verða sífellt að eiga kost leiðbein-
inga um notkun nýrra tækja og breytta kennslutækni.
—■ Þú ferð svo út í kennslu eftir að þú tekur kennara-
prófið?
— Ég tek kennaraprófið 1923, og mín fyrsta ganga tit
í starf er það sama vor, en þá er ég prófdómari í Mið-
bæjarskólanum, sem þá hét Barnaskóli Reykjavíkur. Þá
kem ég í fyrsta skipti inn í Miðbæjarskólann, og þá er
Morten Hansen þar skólastjóri, mikilsvirtur skólamaður á
þeirri tíð. Það er hans síðasta vor, hann deyr um sumarið.
Þá er byrjað þar með skrifleg próf í sumum greinum —
áhrif frá Steingrími Arasyni. Steingrímur hafði verið kenn-
ari þar áður og skólanefnd síðan gert hann að nokkurs
konar námsstjóra, en margir kennaranna risu gegn hon-
um, svo það léll nú allt niður. Þegar ég kom að Mið-
bæjarskólanum voru þar nokkrir, sem höfðu lokið kenn-