Menntamál - 01.12.1969, Blaðsíða 42

248
MENNTAMÁL
það óhjákvæmilegt. Hvernig er hægt að ætlast til, að ís-
lenzkir skólar skili sínum nemendum með liliðstæðri þekk-
ingu á miklu skemmri tíma en aðrar þjóðir treysta sér til
að gera?
— Erum við með rétt námsefni, og erum við með það
á réttum tíma?
— Nú er þetta í deiglunni hjá Skólarannsóknum. Það
er vitað nrál, að við höfum vanrækt ýmsar greinar, tökum
t. d. eðlisfræði. Það er nú sérstakur kapítuli út af fyrir
sig, að eftir að fræðslulögunum var breytt 1946 sáu margir
árgangar nemenda á skyldustigi alls ekki eðlisfræði. Hún
hafði þó alltaf verið kennd eitthvað fyrir þann tíma í
efsta bekk barnaskólanna. En sannleikurinn er sá, að þessi
grein hefur ætíð verið fjarlæg meginþorra íslenzkra kenn-
ara — og íslenzku menningarlífi yfirleitt. Það hefur verið
saga og þess háttar, sem setið hefur í fyrirrúmi. En nú
er þetta að breytast, sem betur fer.
— Hvernig lízt þér á nýju áætlunina um eðlisfræði-
kennsluna?
— Að mörgu leyti vel. Eðlisfræði var mín uppáhalds-
grein. Áætlunin er sniðin eftir amerískri og enskri fyrir-
mynd. Mér finnst alveg sjálfsagt að ltyrja þessa kennslu
niðri í barnaskólunum. Það er margt í eðlisfræði, sem
hentar ungu aldursskeiði, enda voru skrifaðar bækur í
Englandi fyrir áratugum handa jafnvel 8 og 9 ára nem-
endum, þar sem byggt var á smá tilraunum, sem þeir
voru látnir gera sjálfir. Hitt er svo annað mál, að þessar
hugmyndir Breta og Bandaríkjamanna hafa ekki í öllum
atriðum staði/.t dóm reynslunnar. Ég hef heyrt, að Nnf-
field-áætlunin brezka hafi ekki í fyrstn umferð hæft öllum
nemendunum, en þar með er alls ekki sagt, að hugmyndin
sé röng. Auðvitað er rétt að byggja kennslu í eðlisfræði
eins og liægt er á starfi nemendanna sjálfra, eins og ég álít
að sé nauðsynlegt í öllum námsgreinum. Getur nokkur
orðið smiður á því að ldusta aðeins á meistára útskýra,