Menntamál - 01.12.1969, Qupperneq 65

MENNTAMÁL
271
kráfði hann frekari sagna um ástandið í skólanum og vænt-
anlegar atvinnuhorfur þeirra nema, sem þaðan útskrifast.
í ljós kom, að ekki nærri helmingur útskrifaðra kenn-
ara hafi nokkra möguleika á kennarastöðum, markaður-
inn sé yfirfullur og kennaranna loiði ekki annað en að
leita sér vinnu í óskyldum fögum. Því til málsbóta var
svo fært, að þetta væri þó menntun, og hún skaðaði aldrei.
Sumir fagskólar vinna aðeins með beinagrindarliði sum
árin vegna þess, að stéttir þær, sem útskrifa meistara, eru
mettar og óþarfi að útskrifa fleiri menn eða konur það og
það árið. Þetta er skynsemi og sýnir, að enn eru þeir til,
sem eitthvað vit hafa í kolli og gera ekki endalaust út á
ríkissjóð, EINUNGTS til j:>ess eins að þykjast stórir og
kunna eyðslu á opinberu fé. Það á að slá svona draumóra
og vitleysu niður. Það er skylda þingsins eða skólayfir-
stjórnarinnar og fjárveitinganefndar að banna með öllu
slík æfintýri og fjáraustur, sem þessum skólastjóra, sem er
samnefnari ýmissa annarra skólastjóra ætla að ana út í eða
gera kröfur til. Fjárveitinganefnd, sem nóg hefur á sinni
könnu, hlýtur að sjá, að það er glapræði eitt, að ausa fé í
að útskrifa stétt manna, sem viðurkennir að þar sé fullt
af lærðu fólki fyrir, og algjört atvinnuleysi blasi við eða
sé þegar komið á.
Svona vinnubrögð eru ekki til þess að auka vinsældir
ráðamanna, enda er hér nm glœpsamlega afstöðu að rœða,1)
ef úr framkvæmdum verður.“
Nú má vera, að sagnfræðingnum sjáist yfir Mánudags-
blaðið, þó að hann komist yfir Morgunblaðið. Mun hann
vart komast hjá því, að undangengnu heimildarmati, að vís-
ast hafi verið dálitlir karlar við þessa tilgreindu stofnun,
sem var glœla í úreltu skólakerfi, af orðunum mætti jafnvel
álykta, að verið hefði eina glætan.
Hitt mætti einnig gerast, að sagnfræðingurinn rækist á
1) Skáletur sett aí mér. — Br. Jóh.