Menntamál - 01.12.1969, Qupperneq 82

288
MENNTAMÁL
Ætlazt er til, að nefndin Ijúki störfum innan eins árs.“
Staðgengill í fjarveru Andra er Sveinbjörn Björnsson
jarðeðlisfræðingur.
Þar sem málefni öl 1 eru á umræðustigi í nefndiuni, er
ekki tímabært að ræða skoðanir hennar, en til þess að
lýsa á einfaldan hátt, á hvaða stigi almennri kennara-
menntun er nú ætlað að vera, tek ég dæmi frá frændum
okkar Dönum og sýni tillögumynd af skipulagi kennara-
menntunar við danskt seminar. Inntökuskilyrði eru stúd-
entspróf eða aðfarapróf það, er Danir kalla höjere forbe-
redelseseksamen, en það á að vera ígildi stúdentsprófs í
þeim greinum, er á reynir í kennaranámi.
Islenzkar séraðstæður og fámenni hlýtur að segja til sín
á ýmsa lund, þegar löggjöf um kennaramenntun er endur-
skoðuð. Þó kemur ekki til álita, að Islendingar geri vægari
kröfur til menntunar kennara sinna en frændþjóðirnar,
og mannfjöldi á Islandi er nú þegar orðinn svo mikill, að
þörf er fyrir svo fjölmennan kennaraskóla, að nýting ljár-
magns miðað við eðlilegar þarlir og verkaskiptingu þarf
af þeim sökum ekki að vera óhagstæð. Þetta er öllum
þarlt að skilja og vita, sem umhyggju bera fyrir íslenzkri
kennaramenntun og íslenzkum skólamálum.
Svo sem ég gat um áðan, mun ég ekki hefja umræður
um einstiik efnisatriði í væntanlegri löggjöf um menntun
kennara, en ég mun nú í lok máls míns minna á nokkur
meginatriði, og j^essi meginatriði eru — svo sem flest megin-
atriði — sjálfsagðir hlutir. Þrátt fyrir það hafa þessir sjálf-
sögðu hlutir ekki hlotið nema mjög takmarkaða viðurkenn-
ingu í löggjöf um menntun íslenzkra kennara og fram-
kvæmd á henni til þessa, og eigi heldur, jafnvel enn síður,
í stéttarlegum viðbrögðum íslenzkra kennara.
Meginatriðin eru þessi:
1. Kennsla er starfsgrein, sem kemst ekki lengur af með
ófaglært starfslið. Starfsgreinin krefst eigi aðeins sér-