Heima er bezt - 01.07.1994, Síða 33

Stefán Jasonarson frá Vorsabæ:
Göngugarpar
heiðraðir
Níutíu og fjögurra
ára aldursmunur
Ég hefi áður greint frá
því í Heima er bezt,
hver var elsti og hver
var yngsti „göngugarp-
urinn“ sem tóku þátt í
og gengu með mér um-
talsverðan spöl á lands-
göngu minni á ári aldr-
aðra 1993. Ég hafði
ákveðið að hinir út-
völdu mættu „vænta
viðurkenningar“ fyrir
afrek sín og sérlega
ánægjulegar samveru-
stundir.
ú, svo sannarlega hafði
/fég heitið því við upphaf
landsgöngu minnar, ef
„uppátæki mitt“ heppnaðist
án áfalla, að gleyma ekki því
góða fólki sem setti merki
sitt á mannlífið, meira en
flestir aðrir með sín mörgu
æviár, lífsgleði og æskufjör.
Það er kominn 22. apríl 1994. Eg er staddur á Klauslur-
hólum á Kirkjubæjarklaustri. Þar cru íbúðir eldri borgara
í snyrtilegu umhverfi. Eg hefi áður komið á þessar slóðir
og átti ánægjulega samveruslund með gönguhópnum á
Kirkjubæjarklaustri þann 17. júlí 1993.
Nú geng ég til fundar við minn aldna og áhugasama
göngufélaga, Jóhann Þorsteinsson, fyrrverandi bónda að
Frá afhendingu
heiðursskjalsins til Jóhanns
Þorsteinssonar.
Sandaseli í Leiðvallahreppi.
Hann fæddist 4. september
1897 og er því elstur þeirra
sem tóku virkan þátt í lands-
göngu minni. Jóhann fagnaði
gestakomunni innilega. Bauð
hann mér að líta á íbúð sína
þar í Klausturhólum og benti
á fagurt og fjölbreytt útsýni
og varð næstum því ungur í
annað sinn.
Eg bar upp erindið og af-
henti honum heiðursskjal sem
staðfestir að hann væri elstur þeirra fjölmörgu sem tóku
þátt í „Stefánsgöngunni“ 1993.
Þrátt fyrir háan aldur er Jóhann enn með ýmis járn í
eldinum.
„Jú, ég hefi gaman af að dunda mér hérna við eitt og
annað,“ sagði hann og kvaðst leggja áherslu á að borða
hinn holla og kjarnmikla sveitamat og daglegar göngu-
ferðir kvað hann sér mikils virði. Þar með eru kuldaúlpan
Heima er hest 249