Æskan - 01.10.1970, Blaðsíða 17

Póstmál
A
fllir þurfa einhvern tíma að
skrifa bréf. Það getur líka ver-
ið gaman að skrifast á við ætt-
ingja, vini og kunningja. Líka er það
C-A
fallegur siður að senda kveðju annað
hvort í bréfi eða á korti til kunningja
og vina, til dæmis I sambandi við af-
mæli eða aðra merkisatburði í lífi
þeirra. Og ekki má gleyma jólakortun-
um. Allar slíkar kveðjur, hvort sem er
í bréfi eða á korti, geta glatt ótrúlega
mikið og styrkt vináttuböndin.
í bréfi, jafnvel stuttu bréfi, er hægt
að segja frá sjálfum sér, frá því sem
er að gerast umhverfis mann eða bara
skrifa um hitt og þetta, allt eftir eigin
geðþótta. Bréfaskriftir geta þannig orð-
ið mikil dægrastytting og um leið holl-
ar, því að þær æfa okkur í að færa
hugsanirnar i letur. Einnig þjálfast rit-
höndin (ef ekki er notuð ritvél), því að
auðvitað er nauðsynlegt að vanda
skriftina, svo að viðtakandinn eigi ekki
í erfiðleikum með að lesa hana.
Hvort sem bréf eru vélrituð eða
handskrifuð, er nauðsynlegt að vanda
útlit þeirra, þvi að fallega upp sett
bréf veitir margfalt meiri ánægju og
hefur betri áhrif á viðtakandann en illa
og hroðvirknislega uppsett bréf, hvern-
ig svo sem efni þess er. Fyrsta og
síðasta boðorðið er því snyrtimennska
og vandvirkni.
Framhald.
NYR ÞATTUR
an, langan búk hans, þar sem hann
synti hratt áfram, en stakk sér svo
aftur í djúpið. Villi beindi sjónauk-
anum i áttina til hvalsins, eftir
nokkra stund sá hann hvalinn
koma aftur upp á yfirborðið, og
þannig fylgdist hann með því i
fimmtán minútur, er þessi stærsta
skepna jarðarinnar klauf öðru
hverju vatnsflötinn, en hvarf svo
alveg i djúpið.
Við þessar athuganir höfðu Villi
og skipstjórinn ekki veitt því at-
Hvalurinn stórvaxni synti hátíðlega i yfir-
borðinu.
hygli, að stór gufubátur nálgaðist
þá á hraðri ferð á eftir þeim. Skip-
stjórinn tók fyrst eftir honum og
sagði Villa, að þetta væri hvalveiði-
bátur á heimleið frá veiðisvæðinu
við suðurheimskautsísinn.
„Það væri nokkuð fyrir þig, Villi,
að fara eina veiðiferð með svona
báti. Hvernig litist þér á það?“
Villi horfði starandi á skipstjór-
ann og sagði, að það myndi gleðja
sig stórkostlega.
489