Æskan - 01.10.1970, Blaðsíða 31

göturnar, ÞinganesiS, Skansinn, minnisvarðana og söfnin. Svo
er líka ánægjulegt að sjá framtaksemi og dugnað þjóðarinnar.
Allt er í uppbyggingu, skólar, verksmiðjur, vegagerð .. .
Frá farfuglaheimilinu eru svo ferðir í allar áttir. Enginn fer svo
frá Þórshöfn að hafa ekki farið út I Kirkjubæ, þann sögulega
stað. Þar sýnir kóngsbóndinn Jóhannes Paturson forna muni í
elzta húsi, sem búið er í á Norðurlöndum. í Kirkjubæ er margt
að sjá og eftirminnilegt að hafa komið á svo sögufrægan stað.
Gaman er líka að skoða forngripasafnið í Saxun, að koma til
Tjörnuvíkur, sem er mjög fallegur staður, þar sem gamlar vik-
ingagrafir fundust. Og skemmtilegt er að sigla út í Nólsey og
hitta hann Niels á Botni og sjá fuglana, sem hann stoppar upp.
Þannig mætti margt fleira nefna. íþróttahöllin og knattspyrnuvöll-
urinn í Þórshöfn gefa til kynna, að íþróttalíf er þar í blóma. Mér
er þó ekki kunnugt, hvort unglingalið eru starfandi þar, en það
ættu (slenzku unglingaliðin að athuga, og fara svo í keppnisför
til Færeyja.
Ég bendi ykkur annars á að heimsækja þessa ágætu frændur
okkar vegna þess, að ég var þar í sumar ásamt Ásmundi Matthías-
syni, lögregluvarðstjóra, og sjö verðlaunahöfum úr 12 ára bekkj-
um austan af landi, sem voru: Steinunn Steinþórsdóttir, Norðfirði;
Guðrún Katrín Árnadóttir, Seyðisfirði; Sigbjörn Kjartansson, Höfn,
Hornafirði; Borgþór Jónsson, Teygabóli í Fellum; Hallgrímur
Bóasson, Reyðarfirði; Egill Jónsson, Egilsstöðum og Guðmundur
Gylfi Guðmundsson, Egilsstöðum.
Ásmundur var aðalfararstjóri þessarar ánægjulegu ferðar, sem
við vorum öll sammála um, að hefði verið eins fróðleg og skemmti-
leg og frekast er hægt að óska sér. Leiðsögumaður okkar í Fær-
eyjum var John Sivertsen, sá sem rekur farfuglaheimilið. Hann
kann sögur um hvern stein og hverja þúfu þar! Og ef þið hafið
hlustað á barnatímann minn 26. júlí s.l., þá hafið þið heyrt, hvað
þessir 12 ára sigurvegarar fengu mikið út úr ferðinni.
Skemmtilegt fannst mér að komast að því, að ÆSKAN er keypt
og lesin í Færeyjum. Einnig er mikið hlustað á íslenzka útvarpið
þar. Alls staðar var vel tekið á móti okkur. Við sungum í barna-
tímann hennar vinsælu „Hönnu frænku", sem hefur m. a. þýtt og
lesið sögurnar hans Ármanns Kr. Einarssonar.
Líklega hefði mörgum brugðið við að fá þau skilaboð, sem biðu
okkar í skrifstofu hótelsins, þegar við komum heim eitt kvöldið,
en þau hljóðuðu eitthvað á þessa leið: „Sækjum ykkur ki. 10 i
fyrramálið. — Lögreglan."
Hvað finnst ykkur? — Ekki sem glæsilegast, líklega!
Þetta var þó ekkert til að óttast. Lögreglan sótti okkur, sýndi
okkur bækistöðvar sínar, þar sem góðar veitingar biðu okkar.
Síðan óku þeir okkur um bæinn og sýndu okkur staði, sem við
áttum eftir að sjá. í Færeyjum vorum við í níu daga og alltaf var
nóg að skoða.
Gestrisni er afarmikil þar, og var okkur víða boðið heim og
haldnar fyrir okkur stórveizlur, og vorum við leyst út með gjöfum.
— En eins og ég sagði áðan, ætla ég ekki að segja ferðasöguna
núna. Heldur, áður en ég kveð að sinni, geta þess, að ijóðið við
lagið, sem ég sendi ykkur núna, er eftir hann Ásmund Matthías-
son. Urðum við að syngja það oft I Færeyjaferðinni, og var því
„vel fagnað“, eins og þeir segja þar.
Ég vil þakka öllum, er hlut áttu að máli og stuðluðu að því, að
þessi ferð var farin. Sérstaklega þakka ég Pétri Sveinbjarnarsyni
umferðarfulltrúa fyrir, hve vel hann skipulagði þessa ferð, sem var
verðlaunaferð 12 ára barna, er sigruðu I spurningakeppni um
Hallgerö og John Sivertsen ásamt sonum sínum.
umferðarmál, og fram fór á vegum Umferðarráðs I samvinnu við
fræðsluyfirvöld o. fl. Að lokum sendi ég kveðjur og þakkir íil
Færeyja — til allra, sem gerðu okkur ferðina svo ánægjulega.
Yrði of langt að telja þá alla upp, en þó vil ég sérstaklega nefna:
Hönnu „rnostur" Lisberg og annað starfsfólk Útvarpsins, starfs-
lið lögreglunnar, Lars Larsen hjá Færeyjaflugi og fjölskyldu
hans, Pétur Háberg og fjölskyldu, Ölmu Brend og Halldór Jó-
hannsson og fjölskyldu, Árna Magnúsen og annað starfsfólk Hótel
Hafnía, Hallgerð og John Sivertsen og fjölskyldu, Eiden Muller
ritstjóra hjá blaðinu Dimmalætting, og enda ég þennan þátt eins
og við sögðum I viðtalinu við hann: „Vit hava kent okkum heima
i Föroyum, rnillum vinir. Vit kunnu siga tað stutt: Her hevur veriö
gott fólk og gott veður — og meira kann eingin krevja.“
„Blíðar heilsur!"
INGIBJÖRG.