Æskan - 01.10.1970, Blaðsíða 29

KVÖLDSÖGURNAR
# Sápukúlurnar
Jana og María sátu úti í garði og blésu sápukúlur.
„María,“ sagði Jana, „en hvað sápukúlurnar eru falleg-
ar á litinn. Ég verð alltaf svo glöð, þegar ég sé svona fal-
lega liti.“
„Ég vildi óska, að ég væri svona glöð,“ sagði María, „en
mér leiðist bara.“
„Það líður fljótt hjá,“ sagði Jana hress í bragði. „Við
skulum bara hugsa okkur, að leiða skapið þitt fijúgi burt
með sápukúlunum!"
„Já,“ sagði María, „þá getum við setið rólegar og horft
á það fljúga út ( buskann!"
María blés og blés. „Nú hugsa ég mér, að leiðinlega
skapið mitt sé í þessari kúlu,“ sagði hún.
Stúlkurnar fylgdu henni með augunum, þangað til hún
sprakk á grein.
„Bangl" sagði Marla. „Nú eru allar áhyggjur mínar á
bak og burt.“
„Já,“ svaraði Jana, „þú brosir líka alveg út að eyrum."
Síðan sömdu þær litla vlsu um sápukúlurnar. Þær sungu
hana við raust, þegar móðir þeirra kom heim.
„Naumast þið eruð I góðu skapi í dag,“ sagði hún, þeg-
ar hún gekk fram hjá þeim.
„Já,“ svaraði Marla. „Allar áhyggjur okkar hafa svifið
út í bláinn.“
# Góður drengur
„Mikið er hann Grímur góður drengur,“ var mamma
hans vön að segja.
„Þú segir alltaf, að ég sé svo góður drengur, mamrna,"
sagði Grímur. „En í dag langar mig til þess að vera reglu-
lega leiðinlegur og Ijótur drengur."
Móðir hans hló og sagði: „Ef þig langar til þess, þá
skaltu bara vera það.“
Svo fór Grímur að velta því fyrir sér, hvað hann ætti
eiginlega að gera til þess að vera Ijótur og leiðinlegur. Þá
mundi hann allt I einu eftir því, að hann hafði einu sinni
verið skammaður fyrir að taka sultu frá mömmu sinni.
Hann gekk inn í eldhús og opnaði skápinn. Hann dýfði
fingrinum ofan í eina krukkuna og sleikti sultuna af hon-
um.
„Nei, þetta er ekkert gaman," hugsaði hann. „Ef ég
bæði mömmu að gefa mér sultu, mundi hún undir eins
gera það.“ Og nú lenti hann I enn meiri vandræðum með,
hvað hann ætti að gera, til þess að vera reglulega vondur
drengur. Loks datt honum í hug að læðast niður í kjallara
og leika sér I miðstöðvarklefanum. En þegar hann kom
þangað, sá hann undir eins, að hann yrði svo skítugur þar,
að hann yrði þegar í stað að fara i bað. Hann langaði ekk-
ert til þess að fara í bað tvlsvar á dag. Og svo endaði
það með þv(, að hann fann ekkert, sem honum fannst
nógu gott til þess að gera af sér.
„Mamma," kallaði hann hátt. „Mig langar ekkert til þess
að vera vondur I dag. Það er svo erfitt!"