Æskan

Árgangur

Æskan - 01.01.1971, Blaðsíða 28

Æskan - 01.01.1971, Blaðsíða 28
Villi bjóst vi5 því að sjá mikinn fjölda af margs konar dýrum, en það eina, sem hann sá, var iítill hundur. lifir uppi í fjöllum, þar sem mjög erfitt er aö finna það.“ Skömmu seinna lenti flugvélin á sléttum akri í La Pampa, þar sem nokkur tjöld stóðu í þyrpingu, og íbúar þeirra skyggndust forvitnislega út úr dyragætt- um og á bak við tjöldin. Ricky brosti, þegar hann sá, með hve miklum áhuga Villi hljóp út úr flugvélinni með teikningarnar, sem hann hafði gefið honum, og fór strax að litast um eftir dýrunum, en þau var hvergi að sjá. Hvar voru öll þessi undarlegu dýr, sem lifðu í Argentínu? Villi varð hálf vandræðalegur á svipinn. ,,Það eina, sem ég get séð,“ sagði hann, ,,er lítill hundur.“ Hvað er suða? Suða er gufu- myndun inni í vökvum. Vökvar breytast í loft bæði við suðu og uppgufun, en munurinn er sá, að uppgufun á sér einungis stað frá yfirborði vökvans, suða inni í hon- um öllum, uppgufun á sér stað við hvaða hitastig sem er, suða ein- ungis við eitt ákveðið hitastig, suðumark vökvans. Sé vatn látið sjóða í gleríláti, er auðvelt að fylgjast með því, sem gerist. Fyrst hitnar vatnið jafnt og þétt, og brátt má sjá litlar bólur myndast inni í vökvanum. Þær eru ekki gufa, heldur loft, sem er í vatninu, en yfirgefur það, þegar það hitnar. Þegar vatnið er orðið 100 stiga heitt, fara að myndast gufubólur við botn og veggi íláts- ins, þar sem varmanum er beint að. Fyrstu bólurnar hverfa, áður en þær komast upp á yfirborðið, vegna þess að vatnið er kaldara ofar, en síðar komast þær alla leið upp, og verður þá yfirborð vatnsins af- ar órólegt: suðan er komin í fullan gang. Hvernig myndast dögg? í dag- legu máli er talað um daggarfall, en döggin fellur ekki, hún myndast ekki uppi í loftinu, heldur á yfir- borði jarðar. Því heitara sem loft- ið er, þeim mun meiri vatnsgufu getur það haldið í sér, án þess að það finnist rakt. Eftir heitan dag eru bæði jörð og loft heit, en að kveldi kólnar jörðin meir, vegna þess að hún heldur áfram að geisla frá sér varma og kólnar því ört. Sá hluti loftsins, sem er í snert- ingu við jörðina, kólnar því líka, vatnsgufan þéttist því og verður að dögg.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Æskan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.