Æskan - 01.11.1979, Qupperneq 29

Klukkustund eftir að bankaránið
varframið, voru þjófarnir komnir bak
við lás og slá og Blackburn banka-
stjóri þakkaði Hurlock lögreglufull-
trúa hjartanlega fyrir.
— Við vorum heppnir, sagði Hur-
lock. — Það kom lögreglubíll framhjá
af tilviljun, þegar ræningjarnir voru að
stinga af með fenginn í vörubíl, og
neyddi þá til að aka inn í öngstræti.
Bankamennirnir þrír stóðu og
ræddu ránið, og Hurlock leit grun-
semdaraugum á þá.
— Þeir urðu auðvitað æstir, sagði
hr. Blackburn afsakandi. — Annars
eru þetta fyrirmyndar starfsmenn.
— Já, og einn sérstaklega, sagði
Hurlock. — Sá, sem var í slagtogi
með ræningjunum.
Bankastjórinn leit skelfdur á hann.
— Þeir urðu að tryggja sér, að
ránið tæki enga stund, og einn
aðstoðarmanna yðar sá um, að auð-
velt væri að seilast í alla peningana.
— En, hver. . .? stamaði banka-
stjórinn.
— Það er það, sem við þurfum að
komast að. Voruð þér inni? spurði
Hurlock.
— Nei. Ég var inni á skrifstofunni.
til þeirrar frægðar, sem hann hafði
alltaf dreymt um. Fólki tók að skiljast,
hvílík auðæfi Hans hafði gefið þjóð
sinni. Eftir heimsókn í konungshöll-
ina, þar sem hann las úr verkum sín-
um fyrir konung og drottningu, barst
honum þakkarbréf frá Friðriki sjö-
unda sjálfum, þar sem meðal annars
stóð: ,,Ég óska landi mínu og konungi
Þess til hamingju með að hafa eignast
slíkt skáld sem þér eruð."
Ennþá hélt Hans árum saman
Hurlock gekk til mannanna þriggja.
— Sáuð þið ránið allir þrír?
— Ekki ég," svaraði Hughes. —
Ég var. .. í fatageymslunni. Þeir voru
farnir, þegar ég kom inn.
LITLA NJÓSNASAGAN
HVERN ÁKÆRÐI
HURLOCK LÖG-
REGLUFULLTRÚI? ,
áfram að skrifa ævintýri. En þótt hann
hlyti nú viðurkenningu margra, óttað-
ist hann ennþá að vera hafður að háði
og spéi. Stúdentarnir í Lundi í Svíþjóð
hylltu hann með söng og ræðum og
báðu hann að minnast þess, þegar
hans eigin þjóð og aðrar Evrópu-
þjóðir veittu honum viðurkenningu,
að þeir hefðu samt orðið fyrstir til
þess. Hans sem hafði verið hræddur
um að mæta háði og gagnrýni, varð
að fara í felur, þar sem hann grét af
gleði.
Árið 1867 var H. C. Andersen kos-
inn heiðursborgari í fæðingarborg
sinni, Óðinsvéum. Öll borgin var
skreytt, leyfi voru gefin í skólum og
borgarbúar hópuðust saman til að sjá
ævintýraskáldið aka til ráðhússins.
Um kvöldið var haldin veisla honum til
heiðurs og þá var hann hylltur með
blysför.
— Ég sá allt, sagði litli, feiti
Pendergast og steig eitt skref fram. —
Ég sat við skrifborðið mitt og sneri
andspænis dyrunum og sá, þegar
tveir vopnaðir menn komu inn.
Klukkan var þá nákvæmlega stund-
arfjóróung gengin í fjögur. Annar
miðaði á okkur, meðan hinn setti
peningana í tösku. Þeir flýttu sér út,
þegar bíllinn flautaði.
— Heyrðuó þér bíl flauta? spurði
Hurlock nú Kelsman. Hann roðnaði
og hristi höfuðið.
— Nei-ei, lögreglufulltrúi. Ég á
við .. . það er alltaf svo mikil umferð
úti . . . þetta kom mér svo á óvart. . .
ég tók ekki eftir smáatriðum.
— En það gerum við! sagði
Hurlock og benti Snapham að koma
með handjárnin. — Smelltu þeim
bara á hann!
■umöep ue||b jba gjejmn i!>niu
Bo[uj iues jecJ 'etneg |jq jjAeq uueq
igjeq ssecj >)nv ípiujbjj jea pmej jeeu
-eAq ‘njnujuj e ddn uueq |Ssja juies
■uinuies j e>|>|n|>| u|6ue jea gecj 60 jn
jjieu geui |>j>|e jea uubh jseBjepued
:usneq
Honum varð þá hugsað til orða
gömlu spákonunnar, sem eitt sinn
hafði sagt: „Einhverntíma mun koma
að því, að fæðingarborg hans verður
skreytt honum til heiðurs."
Ævisögu sína skrifaði hann sjálfur
og kallaði hana ,,Líf mitt og ævintýri".
Er það hin fróðlegasta bók, þar sem
hún skýrir svo hreinskilnislega frá lífi
hans og skaplyndi. Hann andaðist
sjötugur að aldri í Kaupmannahöfn 4.
ágúst árið 1875.