Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1953, Blaðsíða 22

22 ÓLAFUR S. THORGEIRSSON:
um langt skeið og hins er hann mótaði og markaði stöðu
hins íslenzka þjóðhöfðingja sem fyrsti forseti hins íslenzka
lýðveldis.”
Sviplegt fráfall forsetans snerti einnig, eins og vænta
mátti, næma strengi í brjóstum vor íslendinga vestan
hafsins, því að bæði átti hann í vorum hópi fjölda vina og
aðdáenda, og hafði auk þess, með hlýjum kveðjum og
öðrum hætti, látið í ljósi djúpstæðan góðhug í vom garð.
Fór það einnig að vonum um jafn þjóðrækinn mann og
Sveinn forseti var í orðsins fyllstu og fegurstu merkingu,
að hann lét sér mjög annt um hag og hlutskipti hins ís-
lenzka kynstofns hér í Vesturheimi, og vildi veg hans sem
mestan. Megum vér vel muna þann hlýhug og meta, því
að í honum fólst bæði tiltrú og áminning um trúnað við
hið bezta í eðli voru og menningararfi.
Kosning nýs forseta Islands fór fram hinn 29. júní
1952. Voru í kjöri þrír mikilhæfir menn og ágætir, er
skipað hefðu hver um sig forsetasessinn með sæmd: —
Ásgeir Ásgeirsson, bankastjóri og alþingismaður, fyrrv.
forsætisráðherra; séra Bjarni Jónsson, vígslubiskup og
fyrrv. dómprófastur og dómkirkjuprestur í Reykjavík; og
Gísli Sveinsson sýslumaður, fyrrv. Alþingisforseti og
sendilierra Islands í Noregi.
Hlaut Ásgeir Ásgeirsson kosningu, eins og kunnugt er.
Var hinn nýkjörni forseti síðan settur inn í embætti sitt
föstudaginn þann 1. ágúst með látlausri en að allra dómi
mjög virðulegri athöfn í Dómkirkjunni og Alþingishúsinu
í Reykjavík, að viðstöddum æðstu embættismönnum
landsins og sendiherrum erlendra ríkja. “Var sem allt
hjálpaðist að við að gera þá athöfn hátíðlega. Veður var
svo fagurt og blítt, að á betra varð ekki kosið, og öll fór
athöfnin fram með djúpri alvöra, virðuleika og tign.
Hinn mikli mannfjöldi, er safnast hafði við Austurvöll og
umherfis Alþingishúsið, hyllti forsetahjónin ákaft, er þau
komu út á svalir Alþingishússins, eftir að forsetinn hafði