Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1953, Side 73

ALMANAK
73
VORKOMA
Úti er vetrar veður,
vorið heilsar bjarta;
glæðast lífsins gneistar,
glaðnar sérhvert hjarta.
Blítt frá himinboga
brosir sólin hlýja;
snjór og klakinn kaldi
klökkna og verða að flýja.
Söngfugl kemur sunnan
sætu meður kvaki,
mærust myndar ljóðin
mínu liúss á þaki:
Vetur vorið hlýja
vermir, er þau hittast,
Daginn ljósa lengir,
langar nætur styttast.
Auð er jörðin orðin,
aftanblærinn kveður.
Bráðum koma blómin,
brúði og höld það gleður.
Fram til hárra fjalla
fossinn ljóðin þylur.
Nú er líf í landi,
ljós og hjartans ylur.
Ljóð þessi eru úr miklu kvæðasafni eftir Eyjólf S.
Guðmundsson, sem er í vörzlum undirritaðs, og ber safn-
ið því órækan vott, live honum hefir búið í brjósti rík þrá
til ljóða, en meðal annars eru í safninu löng kvæði og