Fróði - 01.09.1913, Page 27

FRÓÐI
27
fyrir annaS, studdu hvort annaS í strííSi lifsins; ár eftir ár og gleSi-
stundirnar höfSu svo mikil áh'rif á hana aö brosiö kom á varir
hennar, en svo sló þá aftur skugga á andlit hennar, því þá raknabi
hún vi5 sér. Hún var þá ein, hún var þá ein og óstudd aS ganga
dil grafar, enginn vinur aö hugga hana eöa varpa ljósgeisluni á
götn hennar, enginn sonur engin dóttir, aS hafa gleöi af á efri ár-
um, enginn ástvinur aS styöjast viö í hinu seinasta stríöi. iÞaö
’var sorglegt alt þetta, en sorgin getur veriö heilög, og viö fórum
þaðan hljóöir.
“Hvernig gátum viö séö myndir af því, sem aldrei var til?’'
spuröi eg þá Grím.
“Aðaknyndirnar voru til”, mælti Grímur, “og aöalatburöirnir,
hinar myndirnar voru allar búnar til af ímyndunarafli hennar, en
þær voru engu síður sannar og verulegar fyrir þaö. Og jafnvel
þó aö engar myndir hefðu veriö til aö gera þær eftir.”
“Nú hef ég”, mælti Grímur, “sýnt þér lítilfjörlegt sýnishorn
af því, sem fram fer í hugum manna dags daglega. ÍÞ’etta ber
hver og einn meö sér alla æfi sína og á hverjum einasta degi bæt-
ast þúsundir mynda viö og ekki ein einasta þeirra glatast. Þó
aÖ menn séu alveg ómentaöir, þá bera þeir meö sér mikinn farm
af þessu, alla leiö í gröfina. En af því hvaö afskaplega stórt og
fyrirferöarmikiö safn þetta hlyti aö vera, ef þaö væri líkanlegt, þá
œttir þú aö geta séö, aö þaö er óhugsandi, jafnvel um liinn vesæl-
asta fávita. Ekkert höfuö væri svo stórt, aö þaö gæt-i rúmaö einn
þúsundasta hlut af þessu, enginn mannskraftur væri fær um aö
hera þaö, þó aö Goliath væri. Aö segja að þetta eða hugsun og
endurminning — gjörist fyrir efnafræöilega blöndun — chemical
action or reaction — er svo barnalegt, aö þaö nær engri átt. Enda
er því mest haldiö frarn af mönnum, sem ekki vita hvað efnafræö-
Jsblöndun er. Himt dularfulli, sem þú aldrei gast vertiilega séö
nenia eins og í þoku, er persónan “Égiö” mannssálin, hiö andlega
afl sem, í manninttm býr. Þessi persóna er það, sem stýrir öllum
likamanum, stjórnar öllum öflum mannsins. Hún stendur i sam-
bandi við líkamann, en er þó annaö. Hún brúkar allan líkamann
og oll hans öfl, og mun geta sagt aö hún noti efnablöndun, seiu