Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1927, Qupperneq 51

IÐUNN
Foksandur.
221
að hann hafi ekki haft vitsmuni til þess að hugsa fyrst-
ur vélræðin — að eins verið þess albúinn að koma
þeim í framkvæmd með vélum og fagurgala. Eg held,
að fáir leggi slíka merkingu í orðið »undirförull«. En
eg skal ekkert vera um það að deila. Mér skilst sem
það lyfti ekki Víga-Styr mikið upp, hvor skilningurinn
sem í það orð er lagður.
Og nú lýsir S. N. kröftuglega undrun sinni út af því,
að eg skuli hafa látið slík ummæli um Víga-Sfyr og
»gálgann« og »eitthvert helvíti« frá mér fara. Hann
hafði átt von á ýmsu frá mér. En svona gagngerð koll-
steypa kom honum á óvart.
Sá er munurinn, að árás S. N. á mig út af þessum
ummælum kemur mér ekki á óvart. Eg hafði fengið
nokkura reynslu af því, hvernig góðvild hans var háttað
í minn garð og af fljótfærninni í ályktunum hans. Eg
vissi líka, að skilningur hans á mér var á borð við
þann skilning, sem hann hafði sýnt í »Heilinda«-ritgjörð
sinni á skoðunum einhyggjumanna áhrærandi ábyrgðina.
Jafnskjótt sem eg hafði ritað þau orð í Varðargreininni,
sem hann átelur, sagði eg við sjálfan mig: »Nú ritar
Sigurður Nordal grein um mig út af þessu«. En af því
að eg var ekki mjög smeykur við þá væntanlegu grein
og af því að mér þótti hálfgaman að hugsa til hennar, þá
lét eg þetta flakka. Eg vona að S. N., sem ekki telur
þann mann undirförulan, er gerir sig líklegan til að gefa
manni dóttur sína í því skyni að geta soðið hann lif-
andi, muni ekki telja það undirferli af mér, þó að eg
hafi lagt þetta agn fyrir hann.
Undrun S. N. stafar af því, eftir því sem hann gerir
sjálfur grein fyrir henni, að eg hafi flutt kærleiksboð-
skap, og hvað eftir annað gert yfirlýsingu um ranglæti
og skaðsemi refsinga. Nú gæli eg við gálgann sjálfan,
Iöunn XI. 15