Kirkjuritið - 01.04.1935, Qupperneq 39

Kirkjuritið.
Kirkjufundur.
159
en eigi gleymst. Nú, þegar hún er á ný komin á dag-
skrá, þá er það sýnt, að hún á almennari itök en nokkru
í>inni áður i hugum þeirra manna, er annars hugsa
nokkuð um málefni kirkjunnar. Nú hrýs mönnum held-
ur eigi lengur svo mjög hugur við nýjungum og stórræð-
um sem áður fyrri, enda eru máttuleikar og geta þjóðar-
innar margfölduð frá því, sem áður var, og öll aðstaða
tiagkvæmari. Valda hetri vegir og hatnandi samgöngur
miklu þar um. — í rauninni má segja, að nú sé svo
komið, að málið hafi þegar verið tekið framkvæmdar-
tökum með því, að haldinn var almennur kirkjufundur
á Þingvöllum og i Reykjavik dag'ana 3. og 4. júli i sum-
ar sem leið og, eins og kunnugt er, hefir nefnd, er
fundurinn kaus „til að undirbúa kirkjufund svo fljótt
sem ástæður leyfa og helzt á næsta sumri“, sent ávarp1
til sóknarnefnda og safnaðarfulltrúa um málið, og er
það nú hjá þeim, en ekki er enn vitað um undirtektir
þeirra. Hinsvegar er annað vitað — og þar stóð ekki á
svarinu. Það er það, að síðasta Alþingi sá sér ekki fært
uð styrkja kirkjufundarhald þjóðkirkjunnar fjárhagslega.
Það neitaði um ofurlítinn fjárstyrk i því skyni. Sést nú
bezt, að til lítils liefði verið að fara sömu leiðina eins
°g synodusprestarnir 1909 ráðgerðu að fara, en sam-
kvæmt framansögðu ætluðust þeir til, að hið opinbera
stæði fjárhagslega straum af þinghaldi þjóðkirkjunnar,
eins og einnar af stófnunum ríkisins. Væri það auðvit-
að mjög svo eðlilegt. En nú er ekki um það að tala.
Vugljóst er því, að sem stendur verða kirkjunnar
tnenn að „spila upp á sínar eigin spýtur“. Kemur þá að-
allega tvent til athugunar í því sambandi, en það er
kostnaðarhliðin annarsvegar og gagnsemi kirkjufunda
hinsvegar. ■
Ef gengið: ér út frá, að auk sóknarprestanna sæki
kirkjufundinn minst einn fulltrúi úr liópi leikmanna frá
hverju prestakalli, hvað þá heldur einn úr hverri sókn,
þá yrði fundurinn sennilega svo fjölmennur, að erfitt yrði