Kirkjuritið - 01.04.1935, Qupperneq 43

KirkjuritiiY
Alt sem þér viljið.
1(53
vegar þekking manna alment og skilningur á stjórnmál-
um, bæði kjósenda, löggjafa og stjórnenda, og liins veg-
ar ábyrgðartilfinning einstaklinganna. Og um j)að tel
ég víst að við munum öll vera sammála, að ekki sé vel-
farnan stjórnmála bvað minst undir því komin, er ég
síðar nefndi.
Jesús Kristur leggur sterka áherzlu á það, að hver
maður beri ábyrgð á því, hvernig hann fer með líf sitt,
— bvernig hann beitir þeim hæfileikum, sem honum
eru gefnir og notar þau tækifæri sem liann hefir til
þess að beita sér i mannfélaginu. Ég' er ekki þessa stund-
ina fyrst og fremst að lala um það, hvernig maður fer
með sjálfan sig; það er út af fyrir sig mikið og alvar-
legt umhugsunarefni. Heldur hefi ég i huga, hvernig
menn fara með aðra menn. Engum var það ljósara en
honum, hvernig örlagaþræðir mannanna eru samtvinn-
aðir, og live mikla þýðingu fyrir gæfu eða ógæfu eins
nianns breytni annars getur haft. Og þau áhrif geta
verið víðtæk. Einn maður getur hafið það starf, sem
verður mörgum kynslóðum til heilla. Einn maður getur
kveikt það bál, sem verður mörgum að fjörtjóni. Einn
maður getur lagt öðrum það heilræði, sem verði hon-
um gæfulind langa æfi. Einn maður getur talað þau
ósannindi, sem varpi skugga á mannorð annars manns,
og verði houm farartálmi til dauðadags. Á öllum svið-
uni lífsins eiga menn mikið undir innræti og framkomu
annara manna. Af því er það augljóst, hve mikla þýð-
ingu það hefir, að hver einstakur maður gjöri sér grein
fyrir þeirri ábyrgð sem hann her á gæfu annara, og
gjöri sér far um að koma svo frarn við })á, að hann verði
þeim þarfur, en ekki óþarfur.
Jesús sagði dæmisöguna um talenturnar. Maður, sem
ætlaði að vera erlendis um hríð, fékk þjónum sínum eig-
»r sínar í hendur i þvi skyni, að þeir notuðu þær sem
starfsfé og ávöxtuðu þær; hann fékk þeim ekki öllum
11*