Kirkjuritið - 01.04.1935, Blaðsíða 50

170 SigurÖur P. Sívertsen: Kirkjuritið.
taka beri tillit til staðhátta. Hún segir í „Áliti“ sínu, „að
kirkju- og sóknaskipunin“ hljóti enn um sinn að ráða
nokkru um tölu prestakallanna og skipun þeirra. Kem-
ur þetta einnig fram í þeim tillögum nefndarinnar, að
Miðgarðssókn í Grímsey, með 125 manns, og Árnessókn
í Strandaprófastsdæmi, með 443 manns, fái áfram að
vera sérstök prestaköll.
Annars gjörir nefndin mikið úr því, hve þessir erfið-
leikar, sem stafa af staðháttum landsins, liafi minkað
síðustu árin. Hún kemst svo að orði um það: „Síðan
prestakallaskipunin var gerð 1907, hafa samgöngur víða
batnað svo, að nú er auðvelt að komast það á einni
klukkustund, sem þá var fullkomin dagleið“. Þetta er
að vísu rétt að því leyti, að svona er það allvíða á sum-
ardag, en mjög óvíða á vetrum. Mér þætti, svo að ég
taki ákveðið dæmi, gaman að vita, hvernig nefndar-
menn hugsa sér, að presturinn á Úthéraði i Norður-
múlasýslu komist í bíl allan ársins hring upp að Ei-
ríksstöðum á Jökuldal, og út að Desjarmýri, að ég ekki
tali um Njarðvík og Húsavík. En prestakall þetta á að
ná yfir 8 sóknir, þar sem vegalengdir eru afarmiklar
milli kirknanna. En víðar eiga að vera margar sóknir
í prestakalli en þarna. Mér telst svo til, að 6 sóknir eigi
að vera í níu prestaköllum, 7 í þremur, 8 í þremur, og
9 í þremur. En að meðaltali 4—5 sóknir i hverju presta-
kalli.
En gjörum nú samt ráð fyrir því, að hægt væri að
þjóta í bílum um alt landið; enginn prestur þyrfti leng-
ur að ganga að vetrarlagi eða nota hest, heldur mætti
fara alt í bílum, allar messuferðir og aðrar embættis-
ferðir. Hvað myndi þetta kosta? Myndi það ekki kosta
nokkur prestlaunin Er það þá svo miklu ákjósan-
legra, að rikið leggi fram fé til bíla, j stað þess að veita
féð til prestanna, svo að fólkið fái á sem flestum stöð-
um að halda prestum sínum? Nefndin telur sjálfsagt,
að prestum, „sem hafa við mesta samgönguerfiðleika