Kirkjuritið - 01.07.1936, Blaðsíða 13

Kirkjuritið.
Kirkjufundur.
267
oss væri hægt að segja, að hann hefði á sér yfirskin guðhræðsl-
unnar en afneitaði krafti hennar — játaði Guð með vörunum til
þess að sýnast, en hjarta hans væri Guði fjarlægt. Slíkir menn
liggja vel við höggi. Þegar víkingablóð rann í æðum íslendinga,
er sagt, að maður einn hafi vegið að öðrum manni eingöngu af
því, að hann lá svo vel við höggi. Yfirskins trúræknin vekur
áreiðanlega vigahug andstæðinga trúarinnar, og ef vér föllum
niður á það þrep, leggjum vér andstæðingunum hið bitrasta
vopn í hönd. — Páli var þessi hætta ljós, enda er þessi áminn-
ing frá honum komin: „Því gæti hver sá, sem hygst standa, vel
að sér, að hann ekki falli“.
Páll var hugbjartur fyrir kraft trúarinnar — kraft Guðs i sálu
sinni, jafnvel þótt hann væri bandingi í fangaklefa. Hann biður
um þenna kraft oss til handa, að Kristur mætti fyrir trúna búa
í hjörtum vorum og vér verða grundvallaðir í kærleika. Sagan
vitnar um þennan kraft á liðinni tið og í nútíð. Lifið vitnar um
hjálpræðismátt hans í margþættri lífsbaráttu manna og erfiðleik-
um hér á jörðu. Vér þráum flest eða öll þennan kraft inn i líf vort,
trúum á hjálpræði hans og munum hafa reynt það að einhverju
leyti, þótt i veikleika sé. Vér viljum vernda skilyrðin fyrir
öflum þessa máttar, forðast villandi kenningar og reyna að hindra
framgang þeirra, en þó jafnan, eins og postulinn boðar,
beiskjulaust og með bróðurhug. Fátt er leiðinlegra en þegar
áhuginn fyrir góðu málefni breytist í ofsóknarhug gegn þeim,
sem skilning virðist skorta á því. Freisting til þessa er á vegi
margra, og má vera, að þeim sé nokkur vorkunn, þegar á það er
ráðist, sem þeir telja lífinu dýrmætt.
En verum minnug þess, að Guð hefir lagt eilifðina í brjóst
allra manna, og þótt einhver í dag vilji lítt sinna eilífðarmálun-
um, og reyni jafnvel að vinna gegn viðgangi þeirra, þá getur
hann á morgun verið orðinn bróðir vor í starfi þeim til eflingar.
Því að hann er undir því lögmáli, eins og vér, að þrá birtu og
kraft, öryggi og kærleika inn í líf sitt — hann er undir þvi lög-
máli, eins og vér: ,,Að hjarta mannsins er órótt, unz það hvílist
í Guði“.
Með þetta í huga viljum vér ganga til hins fyrirhugaða kirkju-
fundar í dag. Guð blessi oss öllum þann fund og leiði störf
hans þjóð vorri til heilla.
Amen.