Kirkjuritið - 01.07.1936, Blaðsíða 28

282
Kirkjufundur.
Kirkjuritið.
Og má vel vera, að þeir séu á löggjafarþingi þjóðarinnar, ég veit
það ekki, en má ekki búast við, að þeir komi þangað bráðum og
reyni að hafa þar áhrif þáu sömu og Héðinn á Svalbarði sýndi
sig í á Alþingi 984? í nærliggjandi sveit við mig er ungur maður,
sem ég hefi heyrt að gætti þess að loka fyrir útvarpið, þegar
útvarpsmessur eru fluttar, þó er það faðir hans, sem á það, og
þráir að heyra messurnar. Ég þekki þann mann vel.
Við þurfum ekki að kvíða, að þetta sigri. Öil árás knýr fram
vörn. Kristindómurinn hefir altaf verði stríðandi, en hann hefir
lika altaf verið sigrandi, og svo mun enn verða, en allir góðir
menn, sem eitthvað megna, verða að vera á verði og sækja fram
lil varnar svo kröftuglega, að það verði sókn á vantrúna og krist-
indómshatrið. Ég get búist við, að mér verði svarað sem svo, að
þetta beri prestunum að gera hverjum í sinni sókn, og er það að
vísu satt, og þeir gera það líka liver eftir sinni getu, og vinna
líka margir og líklega flestir mikið verk á þessu sviði, og við
vitum, að innan prestastéttariannr eru margir stórgöfugir klerk-
ar og álirifaríkir prédikarar, en eðlilega hljóta þeir að vera mis-
jafnir. Prestarnir þurfa því að fá liðsmenn.
Það er enginn efi á því, að góðir menn, sem sendir yrðu í
sóknirnar lil að halda guðsþjónustur, þó ekki væri nema einu
sinni á ári, myndu hafa mikil og góð áhrif í þessu efni, hversu
góður kennimaður sem presturinn kynni að vera, sem fyrir er,
Úrvalsprédikarar koma altaf með nýtt líf, hvar sem þeir fara um,
og áhrif þeirra munu líka verða meiri í hverjum stað, þar sem
þeir láta sjaldan til sín heyra, þeim tekst þá betur að hrífa með
sér athygli áheyrendanna, og i þessu tilfetli held ég líka, að yrði
blessunarríkt, ef að prestar gerðu^frekar að því, en enn er orðið,
að prédika hver í annars sóknum á víxl þá tíma á árinu, sem
liægt er að koma því við.
Til oklcar Datamanna komu í fyrra tveir prédikarar, þeir prófess-
or Asmundur Guðmundsson og kirkjuráðsmaður Ólafur kaupm.
Björnsson, þeir komu áreiðanlega með nýtt líf í þessu efni, og
álirifa þess hefir gætt síðan hjá okkur á ýmsan tiált alstaðar þar
sem ég þekki til. Séra Ásgeir prófastur hefir sagl mér, að hann
hafi orðið þessa mikið var í sínum sóknum. Þeir voru á ferð-
inni í Dölum um túnasláttinn, dýrmætasta tíma sveitanna, og
héldu samkomur á 5 virkum dögum að minsta kosti, og það við
mjög góða aðsókn. Þetta sýnir, að þessi aðferð á við, og bún
hefir blessunarrik áhrif, og þó þau áhrif nái nú ekki nema lii
fárra einstaklinga i einu, þá vitum við ekki, hve mörg og marg-
vísleg áhrif þeir einstaklingar kunna að hafa á aðra o. s. frv.
Það voru ekki skemtilegir dagar fyrir Þorvald víðförla, þegar