Kirkjuritið - 01.07.1936, Blaðsíða 48

302
Prestastefnan.
KirkjuritiS.
tíma, sein úr öllum áttum lcveöa við áfellisdómar um svefn og
áhugaleysi íslenzks safnaöarfólks um kirkjuleg efni. Það er og
næsta eftirtektarvert, hve áhugi manna fer sívaxandi á að skreyta
kirkjur sínar og aS búa þær sem hezt út aS þvi er snertir öll
instrumenta og ornamenta. ÞaS verður áreiðanlega ekki sagt, að
fórnfýsi manna hvaS þetta snertir sé í rénun. Og því má bæta viS,
að víðast eru það konur safnaðanna, sem bezt ganga fram í þvi
að sýna kirkjum sínum þennan sóma og kærleiksvott, sem oss má
vera hið mesta gleðiefni á sama tíma, sem kirkja landsins á svo
víða í vök að verjast. Hingað til hefir gengið allgreiðlega aS fá
alt efni til slíkra hluta frá útlöndum, en á því hefir orðið nokkur
breyting síðastliðið misseri vegna gjaldeyriserfiðleika, sem fara
dag frá degi vaxandi. Kveður svo ramt að þeim erfiðleikum, að
lielzt lítur svo út, sem þeir ætli einnig að fara að verða þrösknld-
ur á vegi þess, að prestsíbúðir fáist reistar, enda þótl nægilegt fé
sé fyrir hendi. Þannig hefir verið áformað að koma upp nýrri
íbúð fyrir prestinn á Hvanneyri í Siglufirði, fé verið veitt til
þess, teikning samþykt og útboð fengið með góðum kjörum. En
svo virðist alt ætla að stranda, vegna þess að ekki fæst innflutn-
ingsleyfi fyrir byggingarefni. — Á næstliðnu ári var tekið aS
reisa nýja prestsíbúð í Laufási og mun smíði hennar verða lokið
nú í sumar. Aðrar nýbyggingar á prestssetrum man ég ekki til að
um sé að ræða næstliðið fardagaár. Hvort nokkurt prestsseturs-
hús (ef Iivanneyrarhúsið kemst eigi upp) fæst reist á þessu ári,
tel ég vafasamt, enda ágerist peningaeklan dag frá degi, og Kirkju-
jarSasjóðurinn, sem einkum hefir verið gripið til hin síðari árin,
er koma þurfti upp nýjum prestsíbúðum eða gera við hinar eldri,
eða koma upp peningshúsum samkvæmt lögum þar að lútandi,
má nú heita þurausinn. Veldur þar um mestu m. a. það, hve ó-
sleitilega hefir verið gengið í hann undanfarin erfiðleikaár, og þá
jafnframt hitt, hve erfiðlega lánþegum hefir gengið með allar
ársgreiðslur til sjóðsins á yfirstandandi krepputímum. Hið sama
má að nokkuru leyti segja um greiðslur til hins almenna Kirkju-
sjóðs af lánum kirkna. Vanskilin við hann ágerast. Við siðustu
áramót voru t. a. m. alt að 2 þús. krónum útistandandi af árs-
vöxtum, auk þess, sem ekki fékst greitt af afborgunum lán-
anna. Vitanlega orsakast þetta af því, hve erfiðlega gengur með
innheimtu kirkjugjaldanna vegna peningaleysis manna á milli.
Þó finst mér annað enn tilfinnanlegra í þessu sambandi og það er,
hve sljóir margir reikningshaldarar kirkna eru fyrir vanskilum
sínum. Þeim dettur fæstum í hug, að gera reikningshaldara Kirkju-
sjóðs nokkura afsökun vegna vanskilanna. Mest brögð hafa orðið
að þessu á Austurlandi, enda þótt víðar sé pottur brotinn í þessu