Kirkjuritið - 01.07.1936, Blaðsíða 8

262
Kirkjufundur.
Kirkjuritið.
KRAFTUR TRÚAR OG KÆRLEIKA.
PRÉDIKUN SÉRA ERLENDS ÞÓRÐARSONAR.
Hefir þú lesið Efesusbréfið?
Engin nútímaprédikun jafnást á við ])að. Og þó er bréf j)etta
— eftir því, sem það segir sjálft frá —ritað af bandingja í fanga-
klefa. Við hvert orð, er bann ritar, hringlar í hlekkjunum, sem
hendur lians eru bundnar með. — Hvað væri eðiilegra en að
þessi þungu kjör hefðu sett mót sitt á efni þessa bréfs? Hvað
væri eðlilegra en að andvörp hins hlekkjaða manns kæmu fram
í þessu riti hans? — En þess sjást engin merki. Þegar í upphafi
þessa bréfs kemur liugur Páls á móti oss þróttmikill og bjartur
af lofgjörð: „Lofaður sé Guð og faðir Drottins vors Jesú Krists,
sem i himinhæðum liefir fyrir Krist blessað oss með hverskonar
andlegri blessun“. Og þessi hugar birta er yfir öllu bréfinu til
enda; innileg lofgjörð til Guðs fyrir náð hans og elsku og öll af-
rek Krists mönnunum til hjálpræðis. Jafnframt ritar hann
föðurlegar áminningar til lesendanna, svo sem þessi orð:
„Og vér eigum ekki að halda áfram að vera börn, sem hrekj-
ast og berast fram og aftur af hverjum kenningarvindi, tæld af
slægum mönnum með vélabrögðum villunnar, heldur að ástunda
sannleika í kærleika og vaxa að öllu upp til hans, sem er höf-
uðið — Kristur“.
„Látið hverskonar beiskju, ofsa, reiði hávaða og lastmæli
vera fjarlægt yður, en verið góðviljaðir hver við annan, miskunn-
samir, fúsir að fyrirgefa hver öðrum eins og líka Guð hefir í
Kristi fyrirgefið yður“.
Aðeins á einum stað víkur hann að hag sínum, ekki kvartandi,
heldur hughreystandi: „Ég bið, að þér látið ekki hugfallast út
af þrengingum mínum; þær verða yður til blessunar".
Við lestur ])essa bréfs — við hrífandi kærleiksyl þess — við
hina miklu birtu lofgjörðar og öryggis, sem út frá því skín, verð-
ur maður að áiykta: Hvílíkur kraftur er hér ekki að verki —
kraftur, sein hefir fengið fangann til þess að gleyma jafnvel
hlekkjunum um höndina, er hann ritar með! Vér vitum, hvaðan
hann öðlast þennan andlega mátt, er hann á öðrum stað lýsir
sem friði Guðs í sálunni, sem æðri sé öllum skilningi. Hann
bendir lesendunum á þennan mátt í textanum, er ég las, og bið-
ur um hann þeim til handa — biður um kraft Guðs anda bið
innra með þeim — að Kristur mætti fyrir trúna búa í hjörtum
þeirra og þeir verða rótfestir og grundvallaðir i kærleika.
Þetta er söguleg staðreynd.