Kirkjuritið - 01.07.1936, Blaðsíða 43

KirkjuritiÖ.
Prestastefnan.
297
|)ing. Margt hefir breyzt hjá oss, síðan er ég í fyrsta skifti naut
þeirrar ánægju að bjóða presta velkomna til prestastefnu-halds,
og er þar fyrst að minnast hinna mörgu starfsmanna kirkju
vorrar, sem þá voru hér viðstaddir, en síðan hafa verið, að end-
uðu dagsverki, kallaðir héðan inn til hinnar eilífu hvildar, eða til
þess að njóta hvíldar frá embættislegu æfistarfi sínu í friði æfi-
kveldsins. Af þeim 27 andlegrar stéttar mönnum, sem ])á komu liér
saman, eru nú aðeins 10 í embættum, en 5 liafa látið af embætti
og eru 12 dánir. Þá var tala þjónandi presta hér á landi 111 (þvi
að enn var breytingin á skipun prestakalla, sem lögin 1907 ráð-
gerðu, ekki gengin í gildi), nú eru þeir 97, sem prestþjónustu
hafa á hendi. A þessu senn 20 ára tímaskeiði, sem ég liefi verið
biskup, hafa alls verið reistar 34 nýjar kirkjur (þar af 26 stein-
kirkjur, en 8 timburkirkjur). Og á sama timabili hafa 46 prestar
fengið viðunanlegar bætur á húsakynnum sínum: Á 27 prestssetr-
um hafa verið reist riý prestsseturshús úr steini, 7 steinhús hafa
verið keypt lianda prestum og 6 timburhús, og 6 prestsíbúðir feng-
ið svo gagngerðar umbætur, að nálega geta talist nýjar. Ég gæti
hér og nefnt það, sem mér er sérstakt gleðiefni að geta minst á,
hversu kirkjuleg og kristileg fundarhöld hafa orðið miklu tíðari
hér á landi en nokkuru sinni áður. Loks mætti minna
á þær breytingar, sem orðið hafa fyrir áberandi fórnfýsi safn-
aðareinstaklinga víðsvegar um land og miða að því, að skreyta
kirkjurnar og búa þær ýmsum góðum munum, messu- og
altarisskrúða, ljósatækjum, altaristöflum, hljóðfærum o. fl.. Geri
ég ráð fyrir, að meira hafi að slíkri gjafmildi kveðið síðasta
mannsaldurinn, en nokkuru sinni áður. Þetta, sem nú hefir verið
nefnt, er bjarta hliðin á því, sem auganu mætir, er ég liorfi til
haka yfir það tímabil, sem hér er um að ræða. En því miður
gætir einnig áberandi dökkra hliða, seni sizl er ánægjulegt að
horfa á, þótt ekki verði hjá því komist. Á ég þar sérstaklega við
það, live mér finst sókn helgra tiða hafa farið minkandi víða
Urn land, afræksla kveldmáltíðarinnar hafa ágerst ár frá ári og
helgar kristilegar venjur smámsaman lagst niður alt of viða.
hika má minna á það, hversu beinn mótþrói og andúð gegn
kristindómi og kirkju hefir orðið berari en nokkuru sinni áður,
sv° að enda hafa félagsskapir myndast beinlinis í þeim tilgangi að
sporna við áhrifum úr þeirri átt.
Þegar ég þvi á þessum tímámótum æfi minnar horfi fram á
leið og hugsa til þess, sem komandi tímar kunna að bera í skauti
sí»u, þá finst mér útlitið í ýmsu tilliti ískyggilegt. Ég á þar ekki
fyrst og fremst við þá miklu afkomu-erfiðleika, sem þjóð vor á
við að búa ó nálægum tima, þar sem svo margir standa uppi