Kirkjuritið - 01.07.1936, Blaðsíða 22

276
Kirkjufundur.
Kirkjuritið.
En þar voru iíka ekki minna en 2—3 samkomur á hverjum
einasta rúmhelgum degi í einhverjum af þremur samkomustöð-
um safnaöarins. Menn skyldu þó ekki ætla, aS altaf hafi verið
um að ræða uppbyggilegar kristilegar samkomur, heldur yar
einmitt álierzla lögð á það, að menn gætu, einkum börnin, átt
þarna sameiginlegar ánægjn og gleði stundir. Var fyrir þvi séð,
að börnin í hinum ýmsu félögum gætu á vissum tínnun komið til
leika og skemtana, í stað þess að lenda á götunni í ýmsum mis-
jöfnum félagsskap. En til allrar slíkrar safnaðarstarfsemi og
félagsskapar þarf dálítil húsakynni, auk kirkjuhússins. Sá ég
hvergi betur fyrir þeim séð en í Kaupmannahöfn. Þar liafa ver-
ið bygðar á seinustu áratugum um 30 nýjar kirkjur, eða lielm-
ingur þeirra kirkna, sem þar eru nú, mest fyrir öflugan áhuga
og stuðning leikmanna. Og i sambandi við hverja kirkju eru
safnaðarhús með sölum fyrir allskonar samkomur ag safnað-
arstarf, og verður safnaðarhúsið einskonar annað heimili safn-
aðarmanna, enda svokölluð safnaðarheimili, og geta menn þeir,
sem slíku liafa vanist, naumast hugsað sér kirkju án safnaðarhúsa.
Það væri fyrir ])eim álíka eins og hugsa sér alla starfsemi K.
F. U. M. og K. hér í Reykjavik flutta yfir í Dómkirkjuna. í sam-
bandi við þessar nýju kirkjur, enda mjög víða i Danmörku,
starfa hin svonefndu Menighedssamfund, safnaðarfélög, sem eru
einskonar innri hringur hinna áliugasömustu safnaðarmanna og
halda samkomur reglubundið 1 sinni i viku. Þar tala oft leik-
menn og stundum fleiri en einn á sömu samkomu. Getur það
oft verið mikill ávinningur prestunum að 'hafa á þennan hátt
bein sambönd við þá menn safnaðarins, sem mest vilja starfa
og á sig leggja til efiingar safnaðarlífinu.
Hingað til hefi ég lítið minst á Svíþjóð og frjálsa kirkjulega
starfsemi leikmanna þar í landi, og er þó merkilegt, hversu þeim
málum er þar giftusamlega skipað. Um og eftir síðustu aldamót
var allmikil hræring í kirkju- og kristnilífi, og var þá að vakna
skilningur manna á nauðsyn aukinnar og víðtækari kirkju-
legrar starfsemi, bæði með því að taka upp fleiri starfsgreinar
og fá meira en áður hjálp og aðstoð leikmanna. Æskulýðsstarf-
semi er þá hafin og kirkjan farin að hafa meiri og virkari af-
skifti af mannúðar og fátækramálum. Um 1910 kom einn biskup-
anna fram með það nýmæli, að heppilegt væri að koma þessum
málum undir eina allsherjarstjórn fyrir landið alt. Var það um
þetta leyti samþykt og lögfest. Þannig varð til hin svonefnda
Svenska Kyrkans Diakonistyrelse, sem er nefnd presta og leik-
manna. í konungstilskipun er svo sagt um tilgang þessarar stofn-
unar: Svenska Kyrkans Diakonistyrelse hefir að markmiði, að eiga