Kirkjuritið - 01.12.1939, Qupperneq 12

354
Erlendur Þórðarson:
Nóv.-Des.
gleði barnsins stígur og fellur eins og næm loftvog fyrir
áhrifum umhverfisins, gerir það með næmleik, sem mörg-
um fullorðnum mun nær óskiljanlega mikill. — Barns-
sálin þráir skilning, ástúð og kærleika frá umhverfi sinu,
eins og þyrstur maður þráir svaladrykk. Því meir sem hún
finnur með næmleika sínum umhverfið mótað þeim Ijúfa
hlæ, því meiri birta og gleði streymir inn i sál þess. Og
barnið skilur fljótt, að jólaljósin eru kveikt til minningar
um hann, sem bjartastur, beztur og kærleiksrikastur hefir
verið á jörðu, — og það finnur í jólahug heimilismann-
anna fylstu svölunina við þrá sinni eftir almennri elsku
og ljúflyndi. Þess vegna eru jólaljósin á bernskuheimilinu
björtustu Ijósin á jörðu, þótt þau logi aðeins á litlu kerti,
og jólahátíðin í foreldrahúsum dýrðlegri, sann-fagnaðar-
ríkari hátíð heldur en nokkur önnur hátíð síðar i lífinu.
Svo var þetta fyrir skáldkonunni, er ég vitnaði til, og svo
mun þetta einnig vera fyrir flestum eða öllum kristnum
mönnum.
Svo eru kærleiksáhrif frelsarans máttug, að jafnvel þar,
sem elskan og nærgætnin er eðlilegust og mest fyrir, —
í brjóstum foreldra til barna, - jafnvel þann ljúfasta liug,
þá elsku getur hann aukið svo, að fyrir þann hugnæma,
bjarta blæ, sem frá henni stafar, verða lítil jólaljós að
himneskri birtu í barnsins sál.
Eru þelta ekki undur? — Jafnvel meiri og markverðari
undur heldur en þótt æðri vera talaði eitt sinn við liirða
á Betlehemsvöllum ? — Hvað er eðlilegra og i rauninni
minna furðulegl en það, að dásemdir gerðust við fæðingu
hans, sem þvílikum Ijósmætti var gæddur, að liann er fær
um að Iiafa þau áhrif, sem hér liefir verið á minst?
En eins og barnið á sanna lijartagleði við jólaljósið sitt,
sem er því imynd hinnar björtustu elsku, þótt það sé ekki
nema lítið kerti, — eins er, eða getur verið um oss, sem
manndómsárin hafa færst yfir, og teljum þvi fleiri ár að
baki heldur en börnin.