Kirkjuritið - 01.12.1939, Qupperneq 16

358 Erlendur Þóröarson: Nóv.-Des.
in á elsku og forsjón algóðs Guðs, þrátt fyrir hret og hregg
þessa lífs, og birtan á bak við dauðann, þrátt fyrir ó-
hugnæmt myrkur iians, — eru þetta ekki stórvirki, svo
undursamleg afrek, unnin þreyjandi mannanna hörnum
lil handa, að hvað furðulegt sem liefði gerst við fæðingu
lians, sem þessi afrek vann, ætti það ekki að þurfa að
virðast ótrúiegt. Og hvað er eðlilegra en að menn
haldi minningarhátíðina um fæðingu hans hér á jörðu
dýrðlegasta allra liatíða ársins? Hvað er eðlilegra en að
jólin séu fyrir tilfinningum vorum gimsteinninn á dag-
anna fesli, svo mjög sem birta þeirra ber af öllum öðr-
um dögum í hvert sinn og'þau komu oss í hug? — Svo
hugnæm og heilög er sú hátíð fyrir vitund kristinna
manna, að fáum þeirra kemur til hugar að fara með hana
út fyrir véhönd hins friðhelga staðar heimilisins, þar
sem nánustu vinirnir lifa og starfa saman. Heilög jólanótl
yfir heimili hvert. Tilbeiðslu í kyrð og lotningu, - jóla-
friður og jólaljós - þetta er letur jólanna í hjörtum
vorum.
Barnið sér í litlu kertaljósi á jólanótt meiri birtu held-
ur en það sér frá nokkuru öðru ljósi síðar í lífinu; jafnvel
hin skærustu rafljós, er lýsa heilar heimsálfur, verða köld
og dauf saman borið við það, og minningarnar um
hernsku jólin heima, þegar barnslegur næmleiki skildi
hezt hlæ umhverfisins, munu vera fegurstu minningar
flestra mánna. — Og er árin færast yfir, skilst oss betur
og betur, að eins og önnur guðspjöll lielgidaga ársins rekja
rætur sínar lil jólaguðspjallsins, — eru greinar út frá því
sem stofni, — eins liggja allir hjartir þræðir lífsskoðunar
vorrar — trúar vorrar á hvaða aldursskeiði sem er — að
vöggu harnsins, sem lagt var í jötuna í Betlehem, en var
svo dásamleg gjöf, að englar voru sendir til ]æss að syngja
inn fæðingu þess á jörðu.
Má vera, að vér kunnum aldrei að meta þá gjöf lil fulls.
En á liverjum jólum munum vér þó alment hezt hæf til
að kunna vel skil á gildi hennar. Jólahugurinn ljúfur og