Kirkjuritið - 01.12.1939, Qupperneq 27

Kirk.juritið.
Kirkja Firinlands.
369
að einhverj u leyti i Svíþjóð. Við sænsku guðíræðideild-
ina lesa allmargar stúlkur, þó að enn hafi þær eklci rétt
lil prestsembætta, en að því kann að draga. Norðmenn
hafa riðið á vaðið og veitt konum rétt til þeirra. Flestir
kvenkandídatarnir gerast kennarar í kristnum træðum að
afloknu prófi, en kenslu í þeirri grein er lialdið uppi við
alla hærri skóla landsins svo sem hina lægri.
Það má segja um Finnana, að siðferðileg alvara og
Irúrækni einkenni þá fremur öðrum Norðurlandaþjóð-
um, og þetta eru ástæðurnar til þess að safnaðarlíf i Finn-
landi er víðast livar í miklum blóma. Sumstaðar eru skil-
yrðin að vísu svo erfið, stór prestaköll og dreifðir söfnuð-
ir, að um slíkt er ekki að ræða. Og þó að allmikið sé um
trúvakningastefnur, þá halda þær trygð við kirkjuna,
segja sig ekki úr lögum við hana, heldur reyna að efla
hana, hver á sinn hátt. Það getur stundum verið nokkur
reipdráttur milli þeirra, en ást þeirra og trygð við kirkj-
una slær á deilurnar.
Af hinum litlu kynnum mínunx af finsku og sænsk-
finsku söfunuðunum virtist mér, að safnaðarlif og kirkju-
legur áhugi væri meiri hjá Finn-Finnum. Eins og víðar er
það svo í Finnlandi, að alþýðan sýnir meiri áhuga í þess-
um efnum en mentamennirnir og kemur þetta alveg heim
við reynslu okkar fslendinga, þó að nú á allra seinustu
árum sé ef lil vill að verða einhver hreyting til batnaðar
hjá mentamönnunum. Guð opinberar svo margt hinum
smáu, sem hulið er spekingum þessarar veraldar. — Sið-
an 1923 liafa þó sænsk-finskir mentamenn sýnt kirkj-
unni meiri rækt en fyr og valda því þjóðernislegar ástæð-
ur eigi síður en trúarlegar. — Viða í Finnlandi er safnað-
arlífið mjög blómlegl. Úti um land eru víða haldnar svo-
kallaðar safnaðarvikur, þar sem mikill hluti safnaðarins
kemur saman kvöld eftir kvöld til að ræða kirkjumál,
hlýða á guðsorð og syngja sálma, og margt af fólkinu
sækir um mjög langan veg. Það er margt fleira en þetta,
sem sýnir að finska kirkjan er lifræn stofnun. Hún starf-