Kirkjuritið - 01.12.1939, Qupperneq 34

Nóv.-Des.
Sýn keisarans.
Eftir Selmu Lagerlöf.
Það var þeK'ar Áifústus var keisari í lióm ojí Heródes konungur
í Jerúsalem.
Þá bar svo við einu sinni, að harla voldug og heilög nótt kom
yfir jörðina. Það var dimmasta nóttin, sem nokkur maður hafði
litið; það hefði mátt ætla, að kjallarahvelfing hefði sigið yfir
jörðina. Það var ókleyft að greina sundur láð og lög og illratandi
á þeim vegi, sem menn þektu bezt. Og það hlaut svo að vera, því
að enginn ljósgeisli barst frá himninum. Allar stjörnur höfðu
byrgt sig og' mildur máninn litið undan. Og kyrðin var jafndjúp
myrkrinu. Árnar voru hættar að renna, vindurinn bærði ekki a
sér, það var jafnvel ekki svo, að espilauf blakti. Sá, sem gengið
hefði niður til strandar, myndi hafa séð, að brimið freyddi ekki.
Sá, sem hefði gengið út á eyðimörkina, myndi ekki hafa heyrt
marra í sandinum undir fótum sér. Alt var steingjört og stirðnað.
svo að það raskaði ekki kyrð næturinnar helgu. Grasið dirfðist
ekki að vaxa, döggin vildi ekki falla, og blómin áræddu ekki að
anda ilmi frá sér.
Þessa nótt voru rándýrin ekki á veiðum, slöngurnar hjuggu
ekki og hundarnir bitu ekki. Og það sem var enn dásamlegra-
Dauðir hlutir vildu ekki heldur skerða helgi næturinnar með þv'
að láta hafa sig til neins ills. Enginn þjófalykill myndi hafa
stungið upp lás, enginn hnífur getað helt út blóði.
Einmitt þessa nótt koin lítill flokkur manna gangandi niður
frá keisarahöllinni á Palatiumhæð, hélt yfir Forurn og stefndi a
Capitolium. Öldungaráðsmennirnir höfðu sem sé daginn áður spurst
fyrir um það hjá keisaranum, hvort honum mætti ekki þóknast
að leyfa það, að þeir reistu honum musteri á helgu fjalli Itoma-
borgar. En Ágústus hafði ekki veitt samþykki sitt til þess þega'
í stað. Hann var óviss um, að guðirnir fornu myndu sætta siR
við það, að honum vrði reist musteri hjá musterum þeirra, oR
hann hafði svarað því, að hann vildi fyrst færa verndaranda
sínum fórn um nótt og komast eftir vilja hans í þessum efnuni.