Kirkjuritið - 01.12.1939, Qupperneq 62

404
A.: Frá yztu ströndum.
Nóv.-Des.
manna bæði í sveitum og sjávarþorpum mikils virði, skal ég
geta þess, að einn útvarpseigandi i kaupstað sagði við mig:
„Þótt ég fengi ekkert að heyra í útvarpstækinu mínu nema út-
varpsmessurnar, mundi ég með ánægju greiða útvarpsgjaldið
initt.“ Þetta er eitt dæmi þess, af fjölda mörgum, bæði
hjá fólki til sj.ávar og sveita, að menn unna meira sönn-
um kristindómi en ytra borð þjóðfélagslífsins virðist sýna. Það
líf, sem á síðari árum hefir færst yfir störf kristindómskennenda
þjóðarinnar og hrifið með sér fjölda leikmanna, mun sem fyr
verða drýgsta aflið til þess að fá hinn andlega meið þjóðlífs vors
til að skjóta greinum trúrækni og manndygða, þótt í kyrþey sé
unnið. Alla þá vinnu mun Guð blessa til andlegs og fjárhagslegs
velfarnaðar lands vors. Geti hinn sanni kærleikur kristindóms-
ins orðið gróðursellur i hjörtum hinna uppvaxandi ungmenna til
friðsamlegra innbyrðisstarfa einstaklinganna, til bess að leysa
vandamál alþjóðar, þá þarf hin íslenzka þjóð eigi komandi tím-
um að kvíða.
Þið vökumenn Krists meðal hinnar íslenzku þjóðar, látið hið lif-
andi orð Guðs hljóma á öldum ljósvakans inn i sveitabæina lágu
og þorpslnisin smáu, þar eigið þið marga hlustendur, sem trúa á
mátt hins eilifa orðs, er mun á sínum tíma bera blessunarrika
ávexti fyrir alda og ókomna niðja þessa tands.
Aðalvíkingur.
Aths. um Viðeyjarkirkju.
í grein minni „Ólikar kirkjur“ i siðasta hefti Kirkjuritsins,
kunna niðurlagsorðin að valda misskilningi: „Vanþakklæti væri
það og þjóðarskömm að láta grota niður af vanhirðu svo veg-
legan varða, sem Sluili fógeti reisli sjátfum sér“.
Að vísu vil eg eigi afturkalla þessi orð, fyrir framtíðina.
En skylt er að geta þess með þakklæti, að nú einmitt á s.l.
sumri (síðan ég ritaði greinina, og mér var ekki kunnugt), liefir
núverandi eigandi Viðeyjar, hr. forstjóri Stefán Stephensen, end-
urbætt mjög sómasamlega bæði tiúsið og kirkjuna, og breytt livoru-
tveggja í liið forna form, sett klukknaportið aftur á mæni kirkj-
unnar, málað hana og tagað til á allan hátt. — Nokkuð liafði og
verið hlynt að kirkjunni af sumum fyrri eigendum.
Um daga lir. St. St. þarf nú ekki að óttast vanhirðuna. Hann niun
varðveita heiðnr og sóma fógetans og liinna göfugu forfeðra
sinna í Viðey.