Kirkjuritið - 01.12.1939, Side 66

408
Nóv.-Des.
Innlendar fréttir.
Minnismerki um niðurlagða kirkju.
Efíir Jjví sem tímar líða, eru kirkjur færðar til í héruðum
landsins og nýjar reistar. Fyrir nokkuru síðan er þannig Holts-
kirkja undir Eyjafjöllum lögð niður. Var hún flutt að Ásólfs-
skála árið 1889. í sjö hundruð ár höfðu kynslóðirnar, sem sókn áttu
til þessarar kirkju, gengið þangað í gleði og sorgum. Holt var
orðið helgur kirkjustaður. En nú kom þar i sögunni, að betur
]jótti henta, að kirkjan yrði t'lutt frá Holti, eins og áður er sagt.
—• Fyrir tveimur árum síðan sendi sóknarpresturinn í Holti, séra
Jón M. Guðjónsson, út ávax-p til sóknai’barna sinna, þar sem
liann talaði um lielgi Holts sem kirkjustaðar og livatti til þess
að sýna staðnum ræktarsemi. Hafði séra Jón gert uppdrátt
að minnismerki, sem hann hafði liugsað sér um Holtskirkju; sendi
hann uppdrátt þenna með ávai-pi sínu og óskaði nú samtaka
safnaðarfólksins til að koma því upp. Undirtektir urðu góðar.
Hinn gamli kirkjugarður í Holti er prýðilega girtur, og er nu
unnið að því að gera hann að skrúðgarði. Og nú er minnismerk-
ið risið i miðjum garðinum. Annaðist Kornelíus Sigmundsson
múrarameistari i Reykjavík byggingu lxess, eftir fyrirsögn sókn-
arprestsins, og er verk hans prýðilega af hendi leyst. — Sunnu-
daginn 8. f. m. fór svo fram merkileg og sérstæð guðsþjónusta
i Holti. Fór hún fram við „merkið“ í garðinum. Afhjúpaði sókn-
arpresturinn minnismerkið og kom þá í ljós þessi áletrun, letruð
á plötu á neðsta stalli merkisins: „Til miniungar um Holtskirkju
og þá, sem í þessum reit eru grafnir. Reist af sóknai’fólki í Ás-
ólfsskálasókn 1939“. — Fjöldi fólks var samankominn við guðs-
þjónustu þessa, bæði úr heimasókninni og öðrum sóknum presta-
kallsins. Auk sóknarprestsins talaði Sveinbjörn Jónsson, bóndj
og safnaðarfulltrúi að Yzta-skála. Meðal annars mælti séra Jón á
]xessa leið:
....„Staðir, þar sem kirkja Ivrists hefir staðið, inega ekki
gleymast. Og reitir, senx geyma líkamsleifar dáinna, verðskulda
fylstu rækt. Börn þessarar sóknar eru minnug þess, og sem vott-
ur ræktar þeirra við þennan stað er merki það, sem liér gnæli'
yfir, merki, sem á að minna á í senn kirkju Krists off baöskap
eilífs lífs. Lilir og línur eiga að minna á hvorttveggja. Her x'
háborð heilagrar kirkju, hér er gröfin og hér er lífið, að visu
fátæklega túlkað, en i táknrænni mynd jxó. Krossinn er a'ðals
merki kirkju Krists. Því ber hanxx hæst. Og krossinn er tákn sifc
ursins. Þar sem hann ber yfir, er eigi dimt. Steininum er velt '•